امروزه کشت گیاهان دارویی در شرایط گلخانه‌ای و استفاده از راهکارهای مناسب جهت بهبود پاسخ به تنش‌های محیطی از یک سو و افزایش رشد و ترکیبات دارویی از سوی دیگر، مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر پوترسین برون‌زاد بر میزان مقاومت گیاه تاتوره به تنش شوری از طریق مطالعه پارامترهای رشد، رنگیزه‌های کلروفیل a و b، کربوهیدرات‌های محلول و ترکیبات آلکالوئیدی ریشه و اندام هوایی گیاه مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای گیاه تاتوره ابتدا در مخلوط خاک و ماسه کشت شدند. بعد از گذشت 35 روز، گیاهان از محیط خاک و ماسه به محلول ‌غذایی هوگلند منتقل شدند. به محلول هوگلند، بسته به نوع تیمار، مقادیر مختلفی از نمک کلرید سدیم (صفر، 20، 40 و 60 میلی‌مولار) و پوترسین (01/0 و 05/0 میلی‌مولار) در قالب 10 تیمار به شکل مستقل و ترکیبی بر اساس طرح بلوک‌های کامل تصادفی اضافه شد. پس از گذشت 15 روز، اندام هوایی و ریشه گیاهان تحت تیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نمک، طول، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی و میزان کلروفیل a و b کاهش یافت. از سوی دیگر، وزن تر و خشک اندام هوایی، کلروفیل a و b و میزان کربوهیدرات‌های محلول و ترکیبات آلکالوئیدی با کاربرد پوترسین در محیط حاوی نمک روند صعودی معنی‌داری را طی نمود. این تحقیق، نقش مثبت کاربرد پوترسین برون‌زاد در بهبود شاخص‌های رشد و افزایش رنگیزه‌های کلروفیلی، قندهای محلول و ترکیبات آلکالوئیدی گیاه تاتوره در شرایط تنش شوری را تأیید کرد..

واژه‌های کلیدی: پلی‌آمین، شوری، فتوسنتز، آلکالوئید

متن کامل [PDF 628 kb]   (3020 دریافت)