این مطالعه به منظور بررسی اثر شوری و نیتروژن و هم‌چنین برهمکنش آنها بر عملکرد، غلظت ویتامین C و اسید سیتریک و توزیع عناصر غذایی در اندام‌های مختلف گوجه‌فرنگی در محیط آبکشت انجام شد. بذرهای گوجه‌فرنگی در گلدان‌های یونولیتی دارای کوکوپیت مرطوب جوانه زدند و سپس دانهال‌ها به تانک‌های پلاستیکی حاوی 5 لیتر محلول غذایی منتقل شدند. تیمارها شامل سه سطح شوری (صفر، 30 و 60 میلی‌مولار به صورت NaCl و CaCl2 ) و سه سطح نیتروژن (صفر، 5/1 و 3 درصد به صورت NH4Cl و NH4H2PO4 به نسبت 2:1 وزنی) بودند. نتایج نشان داد که افزودن نیتروژن، وزن تر و خشک میوه را افزایش داد ولی شوری مقدار آنها را کم کرد. هم‌چنین شوری اثر معنی‌داری بر مقدار ویتامین C نداشت. شوری 60 میلی‌مولار، مقدار اسید سیتریک را در مقایسه با شاهد به طور معنی‌داری افزایش داد. نتایج نشان داد که توزیع عناصر غذایی در بخش‌های مختلف گیاه متفاوت بود. شوری جذب عناصر آهن و منگنز ریشه را افزایش داد ولی بر جذب سایر عناصر تأثیر معنی‌داری نداشت. افزایش غلظت نیتروژن در شرایط شور سبب کاهش تأثیر منفی شوری بر جذب عناصر کم مصرف شد.

واژه‌های کلیدی: اسید سیتریک، گوجه‌فرنگی، شوری، نیتروژن

متن کامل [PDF 254 kb]   (4764 دریافت)