دوره 8، شماره 4 - ( 12-1396 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 116-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
چکیده: (3338 مشاهده)
فیسالیس یک میوه استوایی و بومی آمریکای جنوبی است و به دلیل دارا بودن طعم خوشایند و خواص دارویی، امروزه در ایران نیز طرفداران زیادی پیداکرده و جزو میوه‌های ارزشمند و گران‌قیمت به شمار می‌رود. مطالعه حاضر به‌منظور بررسی اثر غلظت‌های مختلف تیدیازُرون (TDZ) (صفر، 20 و 40 میلی‌گرم در لیتر) در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار بر اندازه و برخی خصوصیات کیفی میوه فیسالیس انجام گرفت. نتایج به‌دست آمده نشان داد که اندازه و وزن تر میوه در تیمارهای 20 و 40 میلی‌گرم در لیتر به‌طور معنی‌داری (01/0P≤) نسبت به شاهد افزایش نشان داد. میزان هدایت الکتریکی، مواد جامد قابل حل و همچنین میزان لیکوپن در غلظت بیشتر تیدیازُرون کاهش یافت (01/0P≤). همچنین، افزایش غلظت تیدیازُرون از 20 به 40 میلی‌گرم در لیتر، به‌طور معنی‌داری موجب افزایش میانگین دیررسی میوه‌ها نسبت به شاهد (به ترتیب 7 و 11 روز) گردید (01/0P≤). از سوی دیگر، مشاهده شد که با افزایش غلظت تیدیازُرون میزان ماندگاری پس از برداشت میوه‌ها به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (01/0P≤)، به‌طوری که میوه‌های تیمار نشده، در دمای اتاق، با میانگین ماندگاری 11 روز و میوه‌های تیمار شده با 20 و 40 میلی‌گرم در لیتر تیدیازُرون به ترتیب با میانگین 22 و 28 روز کمترین و بیشترین ماندگاری پس از برداشت را به خود اختصاص دادند. اگرچه کاربرد تیدیازُرون برخی از شاخص‌های کیفی میوه در زمان برداشت را تا حدودی کاهش داد، اما توانست به‌طور قابل توجهی شاخص‌های کمی (اندازه و وزن میوه) و ماندگاری پس از برداشت میوه را افزایش دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1395/5/17 | پذیرش: 1396/1/12 | انتشار: 1396/12/2
دریافت: 1395/5/17 | پذیرش: 1396/1/12 | انتشار: 1396/12/2
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |