به منظور مقایسه تأثیر قارچ میکوریزا و کود فسفات زیستی با کود دامی بر خصوصیات رشد و وزن خشک گیاه دارویی گشنیز، آزمایشی گلدانی در دانشکده علوم کشاورزی گیلان به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار در سال 1391 اجرا شد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل قارچ میکوریزا Glomus mosseae (تلقیح و عدم تلقیح)، کود فسفات زیستی در سه سطح (صفر، 35 و 70 کیلوگرم در هکتار) و کود دامی (گاوی) در سه سطح (صفر، 10 و 20 تن در هکتار) بود. نتایج نشان داد که تلقیح میکوریزایی و کود فسفات زیستی تأثیر معنی‌داری بر تمامی صفات مورد ارزیابی داشت. بیشترین وزن خشک بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه‌های فرعی، ارتفاع بوته، طول ریشه، وزن خشک ریشه، کلروفیل و کاروتنوئید کل برگ در اثر تلقیح میکوریزا حاصل شد که به ترتیب 24، 200، 23، 50، 13، 33، 36 و 58 درصد بیشتر از کاربرد 20 تن در هکتار کود دامی بود. ولی بیشترین تعداد چتر در بوته در اثر کاربرد 70 کیلوگرم در هکتار کود فسفات زیستی حاصل شد که 4% بیشتر از کاربرد 20 تن در هکتار کود دامی بود. طبق نتایج، کودهای زیستی، شامل تلقیح میکوریزا و کود فسفات زیستی، شرایط بهتری را نسبت به کود دامی در افزایش عملکرد گیاه دارویی گشنیز جهت دستیابی به کشاورزی پایدار در شرایط گلخانه‌ای فراهم آوردند.