دوره 12، شماره 1 - ( 3-1400 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 15-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان 2- مرکز پژوهشی به نژادی و به زراعی توت‌فرنگی، دانشگاه کردستان
چکیده:   (987 مشاهده)
این پژوهش با هدف بررسی اثر جاسمونیک‌اسید (JA) و نانوذرات سیلیسیم (SNA) بر برخی ویژگیهای  فیزیو-بیوشیمیایی توت‌فرنگی رقم پاروس انجام شد. بدین منظور آزمایشی با سه سطح جاسمونیکاسید (0، 0/25 و 0/5 میلیمولار)، سه سطح نانوذرات سیلیسیم (0، 1 و 2 میلیمولار) و دو سطح کلریدسدیم (0 و 50 میلیمولار) به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش رنگدانههای فتوسنتزی (PHPs)، محتوای ‌نسبی آب برگ (MSI)، پایداری‌ غشای ‌سلولی (RWC)، میزان پرولین، کربوهیدرات‌های محلول کل (TSC)، پراکسید هیدروژن (H2O2)، پروتئینهای محلول کل (TSP)، فعالیتهای آنزیمی در برگ اندازه‏گیری شدند. براساس نتایج بیشترین محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشای سلولی و کربوهیدراتهای محلول کل در تیمار 0/5 میلیمولار جاسمونیکاسید به همراه 2 میلیمولار نانوذرات سیلیسیم بود. محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشای سلولی و میزان مالون ‌دی‌آلدئید برگ توتفرنگی در شرایط تنش شوری نسبت به شاهد کاهش معنیداری داشتند. در شرایط تنش شوری، غلظت 0/5 میلیمولار جاسمونیکاسید به همراه 2 میلیمولار نانوذرات سیلیسیم توانستند 47/5 از کاهش مقدار پروتئینهای محلول کل جلوگیری کنند. غلظت پتاسیم در شرایط تنش شوری 48/4 درصد کاهش یافت، درحالی که غلظت سدیم در همان شرایط 54/6 درصد افزایش پیدا کرد. جاسمونیکاسید در غلظتهای 0/25 و 0/5 میلیمولار به‌ترتیب 35/2 و 42/3 درصد غلظت سدیم را کاهش داد. فعالیت آنزیم پراکسیداز (POD) رابطه مستقیمی با افزایش غلظت نانوذرات سیلیسیم داشت. جاسمونیکاسید و نانوذرات سیلیسیم اثر تنش شوری بر رنگ‌دانه‌های فتوسنتزی را کاهش دادند. کاربرد جاسمونیکاسید و نانوذرات سیلیسیم در شرایط تنش و بدون تنش شوری سبب بهبود ویژگیهای فیزیولوژیک توتفرنگی شدند. بهترین نتایج در هر دو شرایط تنش و بدون تنش شوری، در کاربرد توأم 0/5 میلیمولار جاسمونیکاسید و 2 میلیمولار نانوذرات سیلیسیم مشاهده شد.
متن کامل [PDF 856 kb]   (541 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: رشد گیاهان در شرایط تنش
دریافت: 1399/9/9 | پذیرش: 1400/3/10 | انتشار: 1400/3/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.