لجن فاضلاب آثار مثبتی بر ویژگی‌های شیمیایی و فیزیکی خاک دارد. تولید بیوچار از لجن فاضلاب، اغلب آثار مثبتی در خاک داشته و می‌تواند به مدیریت مؤثر آن به‌ویژه در رابطه با محیط زیست بیانجامد. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر لجن فاضلاب و بیوچار آن بر آب‌گریزی و پایداری ساختمان دو خاک آهکی با بافت‌های لوم رسی و لوم، تحت کشت ذرت بود. لجن فاضلاب (S) در مقادیر 10، 20 و 40 تن در هکتار با خاک‌ها مخلوط شد و به‌ترتیب با نمادهای S1، S2 و S3 بیان شد. میزان کاربرد بیوچار (B) 7/3،و14/5 و 29 تن در هکتار در نظر گرفته شد و به‌ترتیب با نمادهای B1،وB2 و B3 بیان شده است. در پایان دوره رشد ذرت، آب‌گریزی خاک به روش جذب‌پذیری ذاتی و درصد رس قابل پراکنش (WDC) اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که مقدار شاخص آب‌گریزی (RI)، جذب‌پذیری اتانول (S_E) و زاویه تماس خاک-آب (β) در تیمارهای لجن فاضلاب و بیوچار به طور معنی‌داری بیش‌تر از شاهد بود. ولی WDC (شاخص ناپایداری ساختمان خاک) در تیمارهای لجن فاضلاب و بیوچار به‌طور معنی‌داری کم‌تر از شاهد بود. مقادیر RI و β در خاک لوم رسی به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از خاک لوم به‌دست آمد. در هر دو تیمار آلی، افزایش مقدار کاربرد سبب افزایش مقدار RI شد. در خاک لوم رسی بیش‌ترین مقدار RI و S_E در تیمار لجن فاضلاب و پس از آن در تیمار بیوچار دیده شد؛ درحالی ‌که در خاک لوم مقدار RI روند بیوچار > لجن فاضلاب > شاهد را داشت. نتایج به‌دست آمده نشان داد کاربرد لجن فاضلاب و بیوچار آن سبب افزایش آب‌گریزی (زیر حد بحرانی) و افزایش پایداری ساختمان خاک می‌شود.

واژه‌های کلیدی: لجن فاضلاب، بیوچار، شاخص آب‌گریزی، روش جذب‌پذیری ذاتی، جذب‌پذیری اتانول، جذب‌پذیری آب.

متن کامل [PDF 1967 kb]   (923 دریافت)