به‌منظور بررسی و مقایسه تأثیر ده گونه قارچ مایکورایزا متعلق به هفت جنس مختلف (Racocetra،وRhizophagus،وClaroideoglomus،وFunneliformis،وDiversispora،وAcaulospora و Gigaspora) بر برخی صفات رشدی و بیوشیمیایی گیاه شنبلیله، پژوهشی گلدانی بر پایه طرح کاملاً تصادفی در گلخانه پژوهشی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. در پژوهش حاضر تغییرات زیست‌توده، تعداد و طول غلاف، وزن هزار دانه، رنگیزه‌های فتوسنتزی، ترکیبات فنولی، کربوهیدرات‌های محلول، پروتئین کل، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در گیاه شنبلیله در واکنش به تلقیح مایکورایزایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که اثر قارچ‌های مایکورایزا بر کلیه صفات مورد بررسی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. براساس یافته‌های بدست آمده، واکنش گیاه شنبلیله به تلقیح با گونه‌های مختلف قارچ مایکوریزا متفاوت بود. تلقیح با گونه‌های مناسب قارچ مایکورایزا به‌طور کارآمد از طریق بهبود شرایط رشدی گیاه و صفات بیوشیمیایی منجر به افزایش و بهبود صفات رشدی از جمله زیست‌توده تازه و خشک کل گیاه شنبلیله شد. در پژوهش حاضر همه گونه‌های مایکوریزا به‌ویژه R. castanea،وA. langula،وR. intraradicese و G. margarita میزان کلروفیل و فعالیت‌های آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی گیاه شنبلیله را نسبت به شاهد افزایش دادند که همراه با افزایش رشد گیاه از نظر زیست‌توده تازه و خشک در این تیمارها بود. بر اساس نتایج این پژوهش تلقیح گیاه شنبلیله با قارچ‌های C. claroideum،وR. castanea،وA. langula،وG. margarita،وR. fasciculatus و F. caledonium می‌تواند به‌عنوان جایگزین مناسب کودهای شیمیایی برای افزایش عملکرد این گیاه پیشنهاد شود.

واژه‌های کلیدی: ترکیبات فنولی، زیست‌توده، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، کودهای زیستی.

متن کامل [PDF 1083 kb]   (836 دریافت)