پژوهش حاضر با هدف بررسی کود-آبیاری بر رشد گیاه ذرت و تلفات نیتروژن تحت مقادیر مختلف و تقسیط کود نیتروژن در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج با دو عامل مقدار کود (N1:و100، N2:و80 و N3:و60 درصد نیتروژن خالص مورد نیاز براساس توصیه کودی) و زمان تقسیط (T1: چهار و T2: سه تقسیط مساوی) در سه تکرار و در دو سال زراعی انجام شد. سپس این تیمارها با تیمار شاهد (کوددهی عرف منطقه) مقایسه شدند. بیش‌ترین عملکرد دانه در سال نخست در تیمارهای T1N1، T1N3 و شاهد به‌دست آمد. عملکرد دانه در تیمارهای با سه تقسیط (T2) کم‌تر از چهار تقسیط (T1) بود. تقسیط نیتروژن در سه مرحله (تیمار T2) نسبت به تقسیط آن در چهار مرحله (تیمار T1) سبب کاهش نیتروژن و پروتئین دانه به‌ترتیب به‌میزان 12/8 و 13 درصد شد. تقسیط کود نیتروژن در سه مرحله سبب جذب بیش‌تر نیتروژن توسط برگ گیاه در انتهای فصل رشد شد؛ گرچه این کار اثری بر افزایش عملکرد و صفات کیفی دانه نداشت. به‌جز شاهد، تغییرات محسوسی در درصد نیتروژن خاک از سطح به عمق مشاهده نشد. بیش‌ترین درصد نیتروژن خاک در دو لایه 20-0 و 40-20 سانتی‌متر برای شاهد مشاهده شد. بیش‌ترین و کم‌ترین تلفات نیتروژن در رواناب به‌ترتیب در تیمار T1N1 (23 درصد) و شاهد (7 درصد) مشاهده شد. براساس کلیه نتایج، T1N2 به‌دلیل مطلوب‌بودن عملکرد دانه، صفات کیفی و کاهش تلفات نیتروژن به‌عنوان تیمار مناسب پیشنهاد می‌شود.

واژه‌های کلیدی: آبیاری جویچه‌ای، تلفات کود، تنش کودی، کود-آبیاری، نیتروژن دانه.

متن کامل [PDF 658 kb]   (426 دریافت)