چکیده: (24025 مشاهده)
سیبزمینی (Solanum tuberosum L.) یکی از سبزیهای مهم اقتصادی است. مینیتیوبرها بذرهای غدهای کوچک عاری از بیماری هستند که از گیاهچههای آزمایشگاهی پس از انتقال به گلخانه تولید میشوند و غدههای بذری سالم و با کیفیت خوب تولید میکنند. سیستمهای آبکشت، تولید مینیتیوبر سیبزمینی عاری از ویروس را افزایش میدهند. این تحقیق به منظور بررسی تأثیر بسترهای مختلف کشت بر عملکرد مینیتیوبر و غلظت عناصر در بخش هوایی و ریشه سیبزمینی و همچنین مقایسه سیستمهای آبکشت با بسترهای حاوی خاک در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار انجام شد. بسترها عبارت بودند از 8 نوع بستر کشت شامل: 1) پرلیت، 2) پرلیت + ورمیکولیت (1:1 حجمی/حجمی)، 3) پرلیت + پیتماس (1:1 حجمی/حجمی)، 4) پرلیت + خاک (1:1 حجمی/حجمی)، 5) پرلیت + خاک + کمپوست کود گاوی (بهترتیب 40، 30 و30 درصد)، 6) پرلیت + خاک + ورمی-کمپوست (بهترتیب 40، 30 و 30 درصد)، 7) خاک و 8) پرلیت + پیتماس (شاهد). در پایان دوره رشد، تعداد غده در بوته و غلظت عناصر N، P، K، Na و Ca در بخش هوایی و ریشه سیبزمینی تعیین گردید. تجزیه واریانس دادهها نشان داد که بسترهای کشت از لحاظ جرم مخصوص ظاهری، جرم مخصوص حقیقی، تخلخل، هدایت الکتریکی (EC) و پ- هاش تفاوت معنیداری با هم در سطح احتمال 1% داشتند. بستر خاک دارای بیشترین جرم مخصوص ظاهری (23/1 گرم بر سانتیمتر مکعب)، بیشترین جرم مخصوص حقیقی (44/2 گرم بر سانتیمتر مکعب)، بیشترین EC و پ- هاش و کمترین تخلخل (50%) بود. در نتیجه، کمترین تعداد غده در گلدان در این تیمار تولید شد. بیشترین غلظت N، P و K بخش هوایی و ریشه در بسترهای پرلیت + خاک + ورمیکمپوست و پرلیت + خاک + کمپوست بود. بیشترین غلظت Ca در بخش هوایی (68/1 میلیگرم در گرم ماده خشک گیاه) در بستر پرلیت + خاک بود. بیشترین غلظت Na در بخش هوایی (35/0 میلیگرم در گرم ماده خشک گیاه) در بستر پرلیت + خاک + کمپوست بود. تعداد غده در بوته و رشد گیاهچه در بسترهای کشت بدون خاک (آبکشت) نسبت به بسترهای خاکی بیشتر بود. بین غلظت-های عناصر در ریشه و بخش هوایی و ویژگیهای بسترهای کشت همبستگیهای معنی-داری مشاهده گردید. بستر پرلیت + پیتماس (با نسبت 1:1 حجمی/حجمی( بهعنوان بهترین بستر کشت آبکشت برای تولید مینیتیوبر سیبزمینی توصیه میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1391/6/1 | پذیرش: 1395/11/26 | انتشار: 1395/11/26