کاربرد گسترده آفت‌کش‌های شیمیایی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه منجر به افزایش تولید محصول و کاهش ضایعات پس از برداشت محصول می‌شود که آثار سوء بالقوه بر سلامتی انسان به‌وجود آورده است. وقتی مقدار آفت‌کش‌ها از حد قابل قبول و مجاز بیشتر باشد، بایستی اقدامات مناسبی جهت کاهش کاربرد آنها صورت گیرد. برای مبارزه با آفات خیار گلخانه‏ای، معمولاً سم‏پاشی‌های متعددی توسط زارعین انجام می‌گیرد که خطرات باقیمانده آنها همواره سلامت افراد جامعه را تهدید می‌کند. با توجه به این مشکل، باقیمانده و دوره کارنس آفت‏کش ایمیداکلوپرید در تعدادی از گلخانه‌های منطقه ورامین بررسی شد. سم‏پاشی خیارهای گلخانه‏ای به منظور تعیین دوره کارنس آفت‏کش ایمیداکلوپرید در طرح بلوک‌های کاملاً تصادفی شامل دو تیمار ایمیداکلوپرید و شاهد (بدون سم‏پاشی) در سه تکرار انجام گردید. نمونه برداری به ترتیب 1، 2، 3، 5، 7، 10 و 14 روز پس ازسم‏پاشی انجام شد. نمونه‌ها به آزمایشگاه منتقل گردیدند و پس از عصاره‌گیری و خالص سازی، مقدار باقیمانده آفت‏کش در آنها اندازه‏گیری شد. طبق نتایج، باقیمانده ایمیداکلوپرید دو روز پس از سم‏پاشی به حد مجاز (1 میلی‌گرم بر کیلوگرم) رسید. اما برای اطمینان بیشتر، روز سوم پس از سم‏پاشی به عنوان دوره کارنس در نظر گرفته شد. نمونه برداری‌های تعیین باقیمانده ایمیداکلوپرید در چهار گلخانه ورامین به طور تصادفی انجام شد. نتایج حاصل پس از آنالیز نشان داد که سطح باقیمانده ایمیداکلوپرید در این گلخانه‌ها بالاتر از میزان مجاز می‏باشد.

واژه‌های کلیدی: آفت‌کش، حد مجاز، کنترل خسارت.

متن کامل [PDF 216 kb]   (3904 دریافت)