۳ نتیجه برای عشقی زاده
حمیدرضا عشقی زاده، محمد کافی، احمد نظامی،
دوره ۲، شماره ۱ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۰ )
چکیده
چکیده
آگاهی از نحوه رشد و توسعه اندام‌های مختلف گیاه، به ویژه ریشه، در مدیریت بهینه تولید گیاهان شورزیست از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش، گیاه ارزن پادزهری (Panicum antidotale Retz.) در یک خاک لوم شنی درون کیسه‌‌های پلاستیکی کاشته شده و در مرحله ۴برگی در معرض سطوح مختلف شوری آب آبیاری شامل صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ دسی‌زیمنس بر متر که به ترتیب با افزودن صفر، ۵، ۱۱ و ۲۰ گرم نمک کلرید سدیم در هر لیتر آب مقطر حاصل شد، قرار گرفت. برای مطالعه الگو و سرعت توسعه اجزای مختلف ریشه، ویژگی‌های ریختی ریشه در چهار مرحله پدیداری شامل شروع پنجه‌زنی، طویل شدن ساقه، ظهور خوشه و رسیدگی دانه اندازه‌گیری شد. سپس با استفاده از روش رگرسیون، بهترین معادلات بیان کننده روند تغییرات صفات اندازه‌گیری شده نسبت به زمان انتخاب شدند. نتایج نشان داد که با افزایش سن گیاه و توسعه اجزای فتوسنتزی، سرعت افزایش وزن ریشه در شرایط غیر شور افزایش یافته و به حدود ۷۰ میلی‌گرم در بوته در روز تا مرحله طویل شدن ساقه رسید. طی این مدت، سرعت افزایش وزن ریشه در سطوح شوری۱۰، ۲۰ و ۳۰ دسی‌زیمنس بر متر به ترتیب حدود ۳۰، ۶۰ و ۴۰ میلی‌گرم در بوته در روز بود. در فاصله زمانی بین طویل شدن ساقه و ظهور خوشه، سرعت افزایش وزن ریشه در سطوح مختلف شوری آب آبیاری کاهش یافت که این کاهش رشد در سطوح ۱۰ و ۲۰ دسی‌زیمنس بر متر چشمگیرتر بود. هم‌چنین سهم محصولات فتوسنتزی اختصاص یافته به بخش ریشه از کاشت بذر تا شروع پنجه‌زنی (۱۸-۰ روز پس از کاشت) حدود ۲۵، ۲۲، ۹ و ۱۰ درصد به ترتیب در سطوح شوری صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ دسی‌زیمنس بر متر بود. این در حالی است که این میزان در ۳۵-۱۸ روز پس از کاشت (طویل شدن ساقه) به ترتیب به ۳۴، ۲۱، ۲۵ و ۲۶ درصد در سطوح شوری صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ دسی‌زیمنس بر متر تغییر یافت. افزایش تنش شوری، الگوی سیگموئیدی توسعه ریشه این گیاه را از طریق کاهش سرعت توسعه و اندازه اجزای آن تغییر داد، هر چند ویژگی‌های ریختی مختلف ریشه ارزن پادزهری حساسیت متفاوتی به شوری آب آبیاری داشتند.
حمید رضا عشقی زاده، شهرام ریاحی نیا، حمید رضا خزاعی،
دوره ۵، شماره ۱ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۳ )
چکیده
ریشه، با توجه به ویژگی‌های ذاتی خود، نقش مهمی در گسترش و توسعه ژرم‌پلاسم‌های گیاهان متحمل به تنش خشکی دارد. به همین منظور، این آزمایش با هدف مطالعه اثرهای مستقیم و غیرمستقیم ویژگی‌های ریخت‌شناسی ریشه بر عملکرد دانه چهار ژنوتیپ تریتیکاله (سه لاین امید بخش ۸-۸۲-ET، ۱۵-۸۲-ET و ۱۷-۷۹-ET به همراه رقم رایج ۹۲-Junillo) در دو سطح متفاوت رطوبت قابل دسترس خاک؛ شاهد (آبیاری پس از تخلیه ۵۰% رطوبت قابل استفاده در منطقه ریشه) و تنش (آبیاری پس از تخلیه ۸۰% رطوبت قابل استفاده در منطقه ریشه) به‌صورت آرایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال ۱۳۸۷ در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. نتایج نشان داد که تنش آب منجر به افزایش حدود ۹ درصدی عمق توسعه ریشه بوته شد. هم‌چنین، تفاوت عمیق‌ترین ریشه در لاین ۱۵-۸۲- ETنسبت به سطحی‌ترین عمق در رقم ۹۲-Junillo، ۲/۸ سانتی‌متر بود. تأخیر در آبیاری باعث کاهش حدود ۲۵ درصدی طول تجمعی ریشه شد. هم‌چنین، اختلاف حدود ۴۳ درصدی بین بیشترین طول تجمعی ریشه در لاین
۱۵-۸۲- ETنسبت به کمترین طول در ۱۷-۷۹- ET از نظر آماری در سطح احتمال ۱% معنی‌دار شد. نقش ویژگی‌های ریخت‌شناسی ریشه این ژنوتیپ‌ها در تولید دانه تحت شرایط مختلف رطوبتی متفاوت بود. در شرایط رطوبتی مساعد، تأثیر مستقیم طول تجمعی ریشه بر عملکرد دانه با ضریب ۵۴۳/۰ بیش از شرایط تنش آب با ضریب ۲۸۶/۰ بود. از طرف دیگر، رابطه مستقیم سطح کل ریشه با عملکرد دانه در شرایط رطوبتی مساعد، منفی و در شرایط تنش کم‌آبی، مثبت بود. به‌طورکلی، به نظر می‌رسد که طول تجمعی ریشه و سطح ریشه از ویژگی‌های مؤثر این ژنوتیپ‌ها در تولید عملکرد دانه بوده که تحت شرایط تنش آب، سطح کل ریشه و در شرایط مساعد رطوبتی، طول تجمعی ریشه نقش بارزتری داشتند.
سيده سارا عمادی، مرتضی زاهدی، حمیدرضا عشقی زاده، جواد نوری پور سی سخت،
دوره ۵، شماره ۱ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۳ )
چکیده
چکیده
در یک تحقیق گلخانه‌ای به روش آبکشت، واکنش ارقام آفتابگردان (های‌سان ۱۲۵، ایروفلور و بلیزر) در سطوح مختلف شوری (صفر، ۶۰ و ۱۲۰ میلیمولار کلرید سدیم) و آهن (۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلیمولار) در محلول غذایی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که در اثر شوری ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت وزن خشک اندام هوایی به ریشه، غلظت پتاسیم و نسبت غلظت پتاسیم به سدیم کاهش و غلظت سدیم در گیاه افزایش یافت. با افزایش سطح آهن محلول غذایی از ۵ به ۵۰ میلیمولار ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و نسبت وزن خشک اندام هوایی به ریشه به‌طور معنیداری افزایش یافت. ولیکن با افزایش بیشتر غلظت آهن از ۵۰ به ۱۰۰ میلیمولار تغییر معنیداری در مقادیر مربوط به این صفات مشاهده نشد. برهمکنش سطوح آهن و رقم بر وزن خشک ریشه و غلظت پتاسیم در برگ معنی‌دار بود. رقم بلیزر کمترین و رقم های‌سان ۱۲۵ بیشترین واکنش را نسبت به افزایش سطح آهن در محلول غذایی از نظر تولید ماده خشک ریشه نشان دادند. با این حال، با افزایش سطح آهن در محلول غذایی، اختلاف ارقام از این نظر کاهش یافت. از نظر غلظت پتاسیم در برگ‌ها فقط رقم بلیزر نسبت به افزایش سطح آهن پاسخ مثبت نشان داد. برهمکنش اثرات سه‌گانه شوری، آهن و رقم بر غلظت آهن در گیاه معنی‌دار شد. با توجه به نتایج به‌دست آمده، افزایش غلظت آهن در محلول غذایی موجب بهبود رشد ارقام آفتابگردان شد؛ ولی بر تعدیل اثرهای شوری تأثیر معنیداری نداشت.
