۷ نتیجه برای فرزانه
نسرین فرزانه، احمد گلچین، کاظم هاشمی مجد،
دوره ۱، شماره ۱ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۸۹ )
چکیده
اثر سطوح مختلف نیتروژن (۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰ میلیگرم در لیتر) و پتاسیم (۱۲۵، ۲۵۰ و ۳۷۵ میلی گرم در لیتر) بر عملکرد و غلظت نیتروژن و پتاسیم برگ گوجه‌فرنگی در محیط کشت پرلیت به‌صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. بیشترین عملکرد میوه از مصرف ۲۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن به‌دست آمد. سطوح بالاتر نیتروژن باعث کاهش عملکرد گردید. با افزایش غلظت نیتروژن محلول غذایی، غلظت نیتروژن برگ به‌طور معنی داری افزایش، ولی غلظت پتاسیم برگ کاهش یافت. سطوح مختلف پتاسیم بر عملکرد تأثیر معنی داری نداشت. افزایش سطوح پتاسیم باعث کاهش غلظت نیتروژن و افزایش معنی دار غلظت پتاسیم برگ شد. بیشترین و کمترین عملکرد گوجه‌فرنگی به ترتیب از تیمارهای ۲۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن+ ۲۵۰ میلی گرم در لیتر پتاسیم و ۴۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن+ ۳۷۵ میلی گرم در لیتر پتاسیم به‌دست آمد. بالاترین و پائین ترین غلظت نیتروژن برگ نیز به ترتیب در تیمارهای ۴۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن+ ۱۲۵ میلی گرم در لیتر پتاسیم و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن+ ۳۷۵ میلی گرم در لیتر پتاسیم مشاهده شد. تیمارهای ۱۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن+ ۳۷۵ میلی گرم در لیتر پتاسیم و ۴۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن+ ۱۲۵ میلی گرم در لیتر پتاسیم به ترتیب باعث ایجاد بیشترین و کمترین غلظت پتاسیم در برگ گردیدند.
نسرین فرزانه، احمد گلچین، کاظم هاشمی‌مجد،
دوره ۱، شماره ۲ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۸۹ )
چکیده
به منظور مطالعه اثر نیتروژن و بور بر وزن خشک اندام هوایی و ریشه و غلظت عناصر غذایی برگ گوجه فرنگی در محیط کشت آبکشت، آزمایشی با ۱۶ تیمار و در سه تکرار به صورت فاکتوریل با طرح پایه کامل تصادفی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان، در سال ۱۳۸۶ به اجرا در آمد. در این آزمایش بذر گوجه‌فرنگی رقم Rio Grande Ug انتخاب گردید و اثر مستقل و متقابل چهار سطح نیتروژن (۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰ میلیگرم در لیتر) و چهار سطح بور (۵/۰، ۰/۱ و ۵/۱و ۰/۲ میلیگرم در لیتر) بر وزن خشک اندام هوایی و ریشه و غلظت نیتروژن، بور، آهن، منگنز و روی برگ گوجه فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر مستقل و متقابل نیتروژن و بور بر وزن خشک اندام های هوایی و ریشه معنی دار بود. بیشترین وزن خشک اندام هوایی از تیمار ۳۰۰ میلی گرم درلیتر نیتروژن+ ۰/۱ میلی گرم در لیتر بور و بیشترین عملکرد میوه و وزن خشک ریشه از تیمار ۲۰۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن+ ۰/۱ میلی-گرم در لیتر بور به دست آمد. با افزایش سطوح نیتروژن در محلول غذایی، غلظت نیتروژن و منگنز برگ افزایش و غلظت آهن، بور و روی برگ کاهش معنی داری یافت. در حالی‌که با افزایش سطوح بور در محلول غذایی، غلظت نیتروژن، بور و روی افزایش و غلظت آهن و منگنز برگ کاهش معنی داری یافت. با توجه به نتایج به دست آمده از این آزمایش مصرف توأم ۲۰۰ میلیگرم در لیتر نیتروژن و ۰/۱ میلیگرم در لیتر بور برای حصول بیشترین عملکرد میوه گوجه‌فرنگی در محیط های آبکشت توصیه می‌گردد.
فرزانه سادات صدوق، حسین شریعتمداری، امیرحسین خوشگفتارمنش، محمدرضا مصدقی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۳ )
چکیده
در شرایط تنش خشکی، علاوه بر ممانعت جذب آب، فراهمی و جذب عناصر غذایی مختلف هم محدود می‌شود. تغذیه متناسب به‌عنوان یکی از روش‌های مدیریت تولید گیاهی در شرایط تنش‌های مختلف محیطی شناخته شده است. خشکی و کمبود عناصری مانند پتاسیم و روی در این شرایط با تأثیر بر مقدار آب و خصوصیات فیزیولوژیک گیاه، کاهش کیفیت و کمیت گیاهان را در پی دارند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر بر همکنش سطوح مختلف پتاسیم (۶/۰، ۳ و ۶ میلی‌مولار) از منبع نیترات پتاسیم، سطوح مختلف روی (صفر، ۱ و ۲ میکرومولار) از منبع سولفات روی، در شرایط تنش خشکی حاصل از پلی‌اتیلن گلیکول (PEG) ۶۰۰۰ (صفر، ۵۵ و ۱۱۰ گرم در لیتر) بر تعدادی از شاخص های وضعیت آبی و ویژگی های فیزیولوژیک گیاه گوجه‌فرنگی در سیستم آبکشت انجام شد. نتایج نشان داد که برهمکنش خشکی، پتاسیم و روی بر وزن خشک شاخساره و ریشه، مقدار کلروفیل و پرولین برگ و درصد نشت یونی ریشه معنی دار شد. افزودن پتاسیم و روی وضعیت آبی گیاه را بهبود بخشید، اما اثر روی بر پتانسیل آب برگ معنی دار نشد. تنش خشکی، مقدار کلروفیل را افزایش و گروه‌های سولفیدریل را کاهش داد. مصرف پتاسیم در غلظت زیاد منجر به افزایش نشت یونی ریشه شد.
عزیزاله خندان میرکوهی، فرزانه کاظمی، مصباح بابالار، روح انگیز نادری،
دوره ۵، شماره ۴ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۳ )
چکیده
به منظور تعیین اثر کاربرد محدود فسفر در کنترل ارتفاع و بهبود کیفیت گل شمعدانی (Pelargonium hortorum cv. Bulles Eye) آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال ۹۱-۱۳۹۰ اجرا شد. گیاهان در بستر کشت با پایه پیت (به نسبت حجمی ۸۰% پیت+ ۲۰% خاک زراعی با بافت لوم) کشت شدند. تیمارها در قالب چهار محلول غذایی (سطوح ۲/۰، ۱۵/۰، ۱/۰ و ۰۵/۰ میلی‌مولار فسفر) اعمال گردیدند. در پایان آزمایش، صفات ارتفاع، تعداد و طول شاخه جانبی، تعداد گل‌آذین، تعداد گل در گل‌آذین، طول دمگل، وزن تر و خشک شاخه و ریشه، تعداد برگ و سطح برگ، محتوای کلروفیل و آنتوسیانین‌های برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آنالیز داده‌ها نشان داد که تیمار ۰۵/۰ میلی‌مولار فسفر اگرچه منجر به کاهش ارتفاع گیاهان و طول دمگل‌‌ها شد، ولی وزن تر و خشک شاخه و ریشه، محتوای کلروفیل برگ و تعداد و سطح برگ را نیز به طور منفی متأثر ساخت و نهایتاً منجر به تولید گیاهانی با کیفیت بازارپسند نشد. در حالی که کاهش میزان کاربرد فسفر تا سطح ۱/۰ میلی‌مولار، علاوه بر کاهش ارتفاع، سایر صفات کمی و کیفی مورد بررسی را تحت تأثیر منفی قرار نداد. بنابراین، محدود کردن کاربرد فسفر تا سطح ۱/۰ میلی‌مولار به‌منظور دستیابی به خصوصیات کیفی مطلوب و نیز کاهش مصرف این عنصر توسط گل شمعدانی قابل توصیه است.
فاطمه فهیمی، محمد کاظم سوری، فرزانه یعقوبی،
دوره ۷، شماره ۱ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۵ )
چکیده
خیار از مهمترین سبزیهای میوهای در سراسر دنیاست که نقش مهمی در تغذیه انسان و مخصوصاً رژیمهای غذایی گیاهی دارد. از این نظر، تولید کمی و کیفی این محصول از اهمیت زیادی برخوردار است. این تحقیق به منظور بررسی اثر محلولپاشی برخی کودهای شیمیایی در مقایسه با کاربرد خاکی آنها بر رشد و نمو خیار گلخانه‌ای، به صورت طرح کاملاً تصادفی، با ۶ تیمار و ۶ تکرار در سال ۱۳۹۳ اجرا شد. تیمارها در این پژوهش شامل: شاهد (بدون کاربرد کود)، کاربرد خاکی NPK، کاربرد خاکی آمینوکلات بیومین، کاربرد برگی آمینوکلات بیومین، کاربرد خاکی هیومی فولین و کاربرد برگی هیومی فولین بودند. نتایج مقایسه میانگینها نشان داد که تیمارهای کودی تأثیر معنیداری بر صفات رشد رویشی و زایشی گیاه خیار گلخانه‌ای داشتند. تیمارهای کاربرد خاکی هیومی فولین، در مرحله بعد کاربرد خاکی NPK و سپس کاربرد خاکی بیومین باعث بیشترین میزان سبزینگی، تعداد شاخه جانبی، وزن تر شاخساره، عملکرد کل میوه، درصد وزن خشک میوه و مواد جامد محلول در گیاه شدند. کاربرد برگی بیومین بر اساس غلظتهای توصیه شده (۲ در هزار) منجر به کلروز برگها و کاهش رشد و نمو و تولید گیاه در مقایسه با دیگر تیمارها گردید. در حالی که تیمار کاربرد برگی هیومی فولین باعث رشد و نمو بهتر گیاه شد. به‌طور کلی، در این پژوهش، تیمارهای کاربرد خاکی نسبت به تیمارهای کاربرد برگی، مخصوصاً در مورد آمینوکلات بیومین، بهتر بود.
محمدکاظم سوری، فرزانه یعقوبی،
دوره ۸، شماره ۴ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۶ )
چکیده
تولید نشاهای سالم و قوی پیش‌نیاز رشد مناسب گیاه و تولید اقتصادی است، و تغذیه نقش مهمی در این امر دارد. در این پژوهش، به منظور مطالعه تأثیر کودهای آمینوکلاته بر رشد و نمو نهال‌های گوجه‌فرنگی رقم گرین سوپر، آزمایشی گلدانی با بستر کشت خاک در قالب طرح کاملاً تصادفی، تحت شرایط گلخانه‌ای، انجام شد. تیمارها شامل محلولپاشی کود NPK، آمینوکلات‌های بیومین، دلفون‌پلاس، هیومی‌فولین، بیومین+ هیومی‌فولین، کود ترکیبی ماکرو- میکرو (با غلظت ۲ در هزار)، تیمار کاربرد خاکی NPK، در کنار شاهد (بدون کاربرد کود) در ۸ تکرار بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای مورد استفاده در این پژوهش در سطح ۵% آزمون دانکن اثر معنیداری بر ارتفاع گیاه، تعداد برگ، طول و عرض برگ، طول برگچه اصلی و قطر ساقه نداشتند؛ گرچه بیشترین مقدار این صفات در تیمارهای محلولپاشی بیومین- هیومی‌فولین و همچنین کاربرد خاکی NPK مشاهده شد. بیشترین وزن تر (۸/۲-۹/۲ گرم) و وزن خشک (۱۷/۰-۱۹/۰ گرم) اندام هوایی گیاه و شاخص کلروفیل (۵۱/۲۷) در تیمارهای محلولپاشی ترکیب بیومین-- هیومی‌فولین و همچنین تیمار کاربرد خاکی NPK به‌دست آمد که تفاوت معنیداری با تیمار شاهد نشان دادند. محلولپاشی کودهای آمینوکلات باعث افزایش معنی‌دار غلظت قندهای محلول برگ در مقایسه با گیاهان شاهد شد. به‌طوری که بیشترین مقدار این صفت در تیمارهای محلولپاشی بیومین- هیومی‌فولین (۰۲/۷)، بیومین (۹۱/۶) و کاربرد خاکی NPK (۳/۶ میلیگرم بر گرم وزن خشک) مشاهده گردید. به‌طور کلی، کاربرد توأم آمینوکلات بیومین+ هیومی‌فولین بهترین نتایج را از نظر رشد و کیفیت نشا باعث گردید.
فرزانه یعقوبی سورکی، محمد کاظم سوری، کاظم ارزانی،
دوره ۹، شماره ۱ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۷ )
چکیده
امروزه، در کشاورزی، محلولپاشی و تغذیه برگی به عنوان روشی کاربردی و مؤثر برای تأمین به موقع عناصر غذایی مورد نیاز گیاه و استفاده بهینه از کودها مطرح می‌باشد. در این پژوهش، اثر محلولپاشی غلظتهای مختلف سولفات آمونیوم بر ویژگی‌های کمی و کیفی خیار گلخانه‌ای مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش، در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش غلظت سولفات آمونیوم (صفر (شاهد)، ۲۵، ۵۰، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی‌مولار) به‌صورت محلولپاشی در چهار تکرار و در شرایط گلخانه‌ای صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که گیاهان در تیمار ۲۵ میلی‌مولار و سپس در تیمار شاهد دارای بیشترین میزان سبزینگی برگ، تعداد شاخه جانبی، تعداد میوه و عملکرد میوه بودند. ویژگی‌های رشد رویشی مانند شاخص کلروفیل و تعداد شاخه جانبی و همچنین تعداد میوه و عملکرد گیاه در تیمارهای ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی‌مولار سولفات آمونیوم شدیداً کاهش نشان دادند. کمترین تعداد میوه و عملکرد در تیمار ۱۵۰ میلی‌مولار به‌دست آمد. گیاهان در تیمار ۱۰۰ میلی‌مولار دارای بیشترین درصد وزن خشک برگ بودند. تیمارهای محلولپاشی، به‌جز تیمار ۲۵ میلی‌مولار، باعث کاهش میزان سفتی بافت میوه نسبت به شاهد شدند. از طرف دیگر، محلولپاشی غلظتهای مختلف سولفات آمونیوم منجر به کاهش بیشتر وزن میوه در دمای معمولی اتاق نسبت به شاهد، پس از برداشت، گردید. لذا، در گیاه خیار، برای رشد و تولید مناسب، محلولپاشی ۲۵ میلی‌مولار سولفات آمونیوم (غلظتهای کم) توصیه می‌شود.
