منیزیم نقش کلیدی در فتوسنتز، اختصاص کربوهیدراتها، انتقال ساکارز در آوند آبکش، اکسایش نوری و کلروز برگ گیاهان ایفا می‌کند. به‌منظور ارزیابی تأثیر غلظت‌های مختلف منیزیم (صفر (شاهد)، ۲ و ۴ میلیمولار) و دمای محیط ریشه (۱۵، ۲۵ و ۳۵) بر رشد، عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک خیار گلخانه‌ای (رقم ۷۹۲ Nagen)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال ۱۳۹۳ در سیستم آبکشت، اجرا گردید. نتایج نشان داد که تیمار شاهد به‌طور معنیداری وزن تر و خشک برگ، تعداد برگ، سطح برگ و شاخص کلروفیل را کاهش داد؛ ولی، نسبت شاخساره به ریشه به‌طور قابل توجهی افزایش یافت. در این شرایط، زمانی که تیمار شاهد در محلول غذایی همراه با دمای ºС۳۵ در محیط ریشه استفاده گردید این اثرها شدیدتر بود. بیشترین عملکرد (۵۷۸ گرم در بوته) در تیمار ۴ میلیمولار منیزیم و دمایºС ۱۵ مشاهده گردید. کمترین عملکرد (۲۷۶ گرم در بوته) در غلظت ۲ میلیمولار منیزیم و دمای محیط ریشه ºС۳۵ بهدست آمد. نسبت Fv/Fm با افزایش غلظت منیزیم در محلول غذایی و با کاهش دمای محیط ریشه، افزایش یافت. با افزایش غلظت منیزیم در محلول غذایی، غلظت منیزیم و فسفر ریشه نیز افزایش یافت. غلظت فسفر برگ با افزایش دمای محیط ریشه افزایش یافت در حالی که غلظت فسفر ریشه با افزایش دمای محیط ریشه کاهش یافت. از نتایج این آزمایش میتوان نتیجهگیری کرد که با افزایش غلظت منیزیم در محلول غذایی، اثر نامطلوب دمای ºС ۳۵ محیط ریشه کاهش می‌یابد. بنابراین، غلظت ۴ میلیمولار منیزیم در محلول غذایی و دمای محیط ریشه ºС۱۵ می‌تواند بهترین تیمار برای پرورش خیار گلخانه‌ای در فصل سرما پیشنهاد گردد.
