شوری خاک یک مسئله محیطی جدی است که آثار منفی بر رشد و تولید گیاهان دارد. از سوی دیگر، اخیراً کاربرد کیتوزان، در افزایش مقاومت به تنش‌هایی همچون شوری زیاد شده است. بدین منظور، آزمایشی با هدف بررسیتأثیرپیشتیماربذر کیتوزان بر کاهش اثر تنش شوری درشنبلیله، به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار، در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه زابل در سال ۱۳۹۳ انجام شد. عامل اول، پیش‌تیمارکیتوزان در سه سطح (۵/۰ و ۱ گرم در لیتر و عدم کاربرد کیتوزان) و عامل دوم محلول کلرید سدیم در چهار سطح (۵۰، ۱۵۰ و ۲۵۰ میلیمولار و عدم کاربرد کلرید سدیم) در نظر گرفته شد. قبل از کاشت، بذرها به مدت شش ساعت در محلول‌های کیتوزان قرار داده شدند. کلرید سدیم نیز به صورت خاکی و از طریق آبیاری (بعد از مرحله دو برگی)، با فواصل سه روزه، به گیاهان اعمال شد. نتایجنشان داد که افزایش شدت تنش شوری باعث کاهش خصوصیات رشد، محتوای رنگیزههای فتوسنتزی، محتواینسبیآببرگ، شاخص سبزینگی و افزایش میزان آنتوسیانین و پرولین شد. پیشتیمار۵/۰ گرم در لیتر کیتوزان موجب افزایشوزنخشک گیاه، طول ساقه و ریشه و محتواینسبیآببرگ در شرایط تنش شوری، نسبت به شاهد گردید. همچنین، کاربرد یک گرم در لیتر کیتوزان، میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئیدها را در سطحشوری ۲۵۰ میلیمولار به‌ترتیب به میزان ۷/۴۳، ۴/۶۵ و ۰/۲۸ درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. بیشترین میزان آنتوسیانین در تیمار یک گرم در لیتر کیتوزان بهدست آمد. به طورکلی، نتایج نشان داد که در مناطق تحت تنش شوری، کاربرد کیتوزانمی‌تواند از طریق حفظ محتواینسبیآببرگ و ازدیاد رنگیزه‌هایفتوسنتزی، مقاومت گیاه را افزایش داده و در نتیجه باعث رشد و استقرار مطلوب‌تر گیاهشنبلیله شود.
