آقای بیژن سعادتیان، آقای محمد کافی، آقای محمد بنایان اول، آقای جعفر نباتی،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۶ )
با توجه به اهمیت تولید و خواب ریزغده سیب‌زمینی، پژوهشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۹۲ اجرا شد. تیمارها شامل محلولپاشی تنظیمکنندهها در دو مرحله رشد فیزیولوژیک (آغازش استولون و آغازش غدهدهی) و سطوح تنظیمکننده رشد (شاهد، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم در لیتر پاکلوبوترازول، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم در لیتر بنزیل آمینوپورین) بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای پاکلوبوترازول، صفات تعداد ریزغده در بوته، وزن ریزغده و طول و قطر ریزغده را به طور معنیداری کاهش دادند. بنزیل آمینوپورین تأثیر معنیداری بر تیمارهای یاد شده نداشت. همچنین، بین سطوح غلظت پاکلوبوترازول از نظر صفت عملکرد ریزغده تفاوت معنیداری مشاهده نشد. کاربرد غلظتهای ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم در لیتر پاکلوبوترازول در هر دو مرحله آغازش استولون و غدهدهی، بهطور معنیداری زمان رسیدن به ۵، ۱۰، ۵۰ ، ۹۰ و ۹۵ درصد حداکثر جوانهزنی ریزغدههای سیب‌زمینی را نسبت به شاهد افزایش داد و بیشترین تأثیر آن بر صفات یاد شده در مرحله آغازش غدهدهی بود. در مقابل، کاربرد تیمارهای بنزیل آمینوپورین در مرحله آغازش غدهدهی، تمامی صفات جوانهزنی را به طور معنیداری کاهش داد، ولی تفاوتی بین غلظتهای مختلف مشاهده نشد.
