محمدرضا صفی‌زاده، حمیدرضا بوستانی، عباس میر سلیمانی،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۹ )
چکیده
تفاله ریشه شیرین‌بیان یک پسماند آلی است که می‌تواند به‌عنوان بستر رشد در کشت بدون خاک مورد استفاده قرار گیرد. پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تکرار برای ارزیابی کارایی تفاله ریشه شیرین‌بیان به‌عنوان یک بستر رشد برای گیاه توت‌فرنگی رقم سِلِوا به‌مدت سه ماه در شرایط گلخانه انجام شد. در این آزمایش، چهار نسبت (حجم:حجم) بستر پرلیت:تفاله ریشه شیرین‌بیان (۲۵:۷۵، ۵۰:۵۰، ۷۵:۲۵ و ۱۰۰:۰ درصد) با بستر کوکوپیت:پرلیت (۵۰:۵۰) (شاهد) مقایسه شد. ویژگیهایهای رشد گیاه و جمعیت قارچی بستر رشد به‌طور معنی‌داری تحت تأثیر نوع بستر رشد قرار گرفت. مقادیر عملکرد میوه و شاخص سبزینگی (SPAD) در بستر مخلوط کوکوپیت-پرلیت (۵۰:۵۰) افزایش یافت؛ اما با بسترهای حاوی ۲۵ و ۵۰ درصد تفاله اختلاف معنی‌داری نداشتند. چگالی ظاهری، گنجایش نگهداری آب و جمعیت قارچی در بسترهای حاوی ۷۵ و ۱۰۰ درصد تفاله در مقایسه با سایر بسترهای رشد بیشتر بود. همچنین، گیاهانی که روی بسترهای حاوی ۷۵ و ۱۰۰ درصد تفاله رشد کرده بودند، کمترین عملکرد و شاخص سبزینگی را نسبت به دیگر تیمارها داشتند. تفاله ریشه شیرین‌بیان در مقایسه با کوکوپیت-پرلیت دارای غلظت بیشتری از عناصر منگنز، مس، فسفر، آهن و روی بود؛ اما غلظت پتاسیم و سدیم آن در مقایسه با کوکوپیت-پرلیت کمتر بود. با افزایش نسبت تفاله در مخلوط بستر، غلظت آهن و منگنز در برگ‌ها افزایش یافته و غلظت فسفر و روی کاهش یافت.
