برای بررسی اثر تنش شوری بر صفات مورفولوژیک و میزان اسانس چند ژنوتیپ از بومادران هزاربرگ ایرانی و خارجی، آزمایشی گلدانی در سال ۱۳۹۳ در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار سطح تنش شوری (صفر، ۵، ۱۰ و ۱۵ دسیزیمنس بر متر) و ۱۰ ژنوتیب از بومادران هزاربرگ در سه تکرار اجرا شد. طبق نتایج، تنش شوری ۱۵ دسیزیمنس بر متر میزان ارتفاع بوته، سطح و عرض برگ، طول گلهای زبانهای، قطر گل، تعداد گلچه در گلآذین اصلی، تعداد روز تا شروع گلدهی، تعداد روز تا ۱۰۰% گلدهی و وزن خشک اندام‌هوایی را به‌طور معنیداری نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. سطح شوری ۱۵ دسیزیمنس بر متر میزان اسانس را ۷۵/۱۸ درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. ژنوتیپهای انگلیس، اسلونی، اسپانیا، ژاپن، کندوان ایران و لرستان ایران در شوری زیاد نتوانستند به گلدهی کامل برسند. اثر متقابل شوری در ژنوتیپ نیز برای تمامی صفات، به غیر از عرض برگ و طول گلهای زبانهای، معنیدار شد. ژنوتیپهای آمریکا و کانادا با داشتن درصد اسانس و وزن خشک زیاد، از ژنوتیپهای مناسب برای استخراج اسانس میباشند. ژنوتیپهای آمریکا و انگلیس با داشتن ارتفاع بوته کمتر و قطر گلهای بیشتر نسبت به سایر ژنوتیپها، می‌توانند گزینههای مناسبی برای فضای سبز در شرایط تنش شوری باشند. اکثر صفات مورد بررسی در سطوح تنش شوری ۵ و ۱۰ دسیزیمنس بر متر تفاوت معنیداری نشان ندادند. گیاهان نسبت به تنش ۱۰ دسیزیمنس بر متر مقاومت خوبی داشتند. به علاوه، صفات مورد ارزیابی گیاهان در سطح ۱۵ دسیزیمنس بر متر تفاوت معنیداری داشتند. براساس نتایج بهدست آمده، شاید بتوان مناسبترین سطح شوری برای کاشت این گیاه را ۱۰ دسیزیمنس بر متر معرفی کرد.
