طیبه طاهر، احمد گلچین، سعید شفیعی، سعید صیف‌زاده،
دوره ۴، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۲ )
چکیده
گل مریم از مهم‌ترین گل‌های شاخه بریده در ایران و جهان به شمار می‌رود. با توجه به این‌که تغذیه در رشد و نمو و کیفیت گیاهان زینتی از اهمیت زیادی برخوردار است، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن و باکتری‌های حل‌کننده فسفات بر عملکرد و صفات کمی گل مریم (Polianthes tuberose L.)، به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی، با ۱۲ تیمار و سه تکرار، در سال ۱۳۹۰ در استان زنجان اجرا شد. نیتروژن از منبع کود اوره در چهار سطح (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار) و باکتری‌های حل‌کننده فسفات در سه سطح (صفر، ۵ و ۱۰ کیلوگرم در هکتار کود میکروبی) مصرف گردید. باکتری‌های حل‌کننده فسفات قبل از کاشت سوخ‌ها و نیتروژن در دو نوبت (بعد از سبز شدن سوخ‌ها و تشکیل برگ‌های حقیقی و دیگری ۲۰ روز پس از نوبت اول) مصرف شد. در این آزمایش، ارتفاع بوته و گلآذین، قطر ساقه و گلچه، تعداد برگ، گلچه و سوخک و هم‌چنین وزن تر و خشک بخش هوایی و زمینی اندازه‌گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که کاربرد کود نیتروژن باعث افزایش معنی‌دار تمام صفات اندازه‌گیری شده، به‌جز قطر ساقه و گلچه، شد. هم‌چنین، تأثیر باکتری‌های حل‌کننده بر تمام صفات، به‌جز وزن خشک بخش هوایی، معنی‌دار بود. براساس نتایج این مطالعه، تیمار ۲۰۰ کیلوگرم نیتروژن و ۱۰ کیلوگرم در هکتار کود میکروبی حاوی باکتری‌های حل‌کننده فسفات بیشترین تأثیر را بر افزایش عملکرد و صفات کمی گل مریم داشت.
