سوفورای ژاپنی درخت خزان‌کننده با گل‌های سفید تا شیری رنگ خوشبو، با گل‌آذین خوشه مرکب، است. از این درخت در فضای سبز شهری مناطق مرکزی ایران کمتر استفاده شده است. یکی از دلایل آن، کمبود اطلاعات در مورد ازدیاد این گیاه است. در این آزمایش، اثر غلظت‌های مختلف ایندول بوتیریک اسید و نمک پتاسیم- ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5000، 10000، 15000 و 20000 میلی‌گرم در لیتر) بر ریشه‌زایی قلمه‌های خشبی سوفورای ژاپنی، با پاگرما و بدون پاگرما، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که قلمه‌های خشبی بدون پاگرما ریشه‌زایی نداشتند و تنها تولید کالوس نمودند. پاگرما اثر معنی‌داری بر همه تیمارهای بهکار برده داشت. بیشترین میزان ریشه‌زایی در غلظت 20000 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و نمک پتاسیم آن (به ترتیب 66/56% و 33/53%) در 80 روز پس از کشت قلمه‌ها حاصل شد. بلندترین طول ریشه در روز 80، مربوط به غلظت 20000 میلی‌گرم در لیتر نمک پتاسیم- ایندول بوتیریک اسید بود. افزایش غلظت‌های هورمونی، باعث افزایش درصد ریشه‌زایی، تعداد ریشه، سطح برگ، میزان کربوهیدرات ریشه، وزن تر و خشک ریشه، ساقه و برگ شد. اما با کاهش غلظت‌های هورمونی، نسبت تعداد جوانه نورسته به تعداد جوانه خفته و میزان کربوهیدرات برگ افزایش یافت.
دریافت: 1394/8/13 | پذیرش: 1394/8/13 | انتشار: 1394/8/13
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
