تنش شوری از عوامل محدودکننده رشد در تولیدات کشاورزی است که خسارات فراوانی به کشت و کار محصولات کشاورزی وارد می‌سازد. به منظور کاهش و یا توقف تنش شوری، راهکارهای متعددی توسط محققین مختلف ارائه شده است. یکی از راههای کاهش خسارات تنش شوری، کاشت گیاهان مقاوم به این تنش میباشد. در این تحقیق، تحمل ارقام مختلف تربچه به تنش شوری از لحاظ فیزیولوژیک بررسی شد و بهترین رقم سازگار معرفی گردید. این آزمایش به صورت فاکتوریل، بر پایه طرح کاملاً تصادفی، در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا در آمد. تیمارها شامل سه رقم تجاری تربچه (چریبل، اسپارکلر و اسکارلت سینسیناتی) به عنوان فاکتور اول و شوری در چهار سطح (شاهد، 33، 66 و 99 میلیمولار نمک طعام) به عنوان فاکتور دوم بودند. سطوح شوری به صورت محلول در آب آبیاری در مرحله چهار برگی گیاهان اعمال گردیدند. نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش قند محلول و پتاسیم اندام هوایی و غده و همچنین افزایش هدایت روزنهای، آنتوسیانین غده و سدیم اندام هوایی و غده گردید. بیشترین میزان تحمل ارقام مختلف تربچه به تنش شوری در سطح شوری 66 میلیمولار مشاهده شد و سطح شوری 33 میلیمولار، در مقایسه با تیمار شاهد، در اکثر صفات فیزیولوژیک، اختلاف معنیداری نداشت. در شرایط تنش شوری، تجمع سدیم در اندام هوایی بسیار بیشتر از غده دیده شد. بیشترین میزان آنتوسیانین غده در شوری 66 میلیمولار و مربوط به رقم اسکارلت سینسیناتی بود. از بین ارقام تربچه، بیشترین درجه تحمل به شوری و تجمع نمک در رقم اسکارلت سینسیناتی حاصل شد. با توجه به اینکه شکل ظاهری این رقم با دو رقم چریبل و اسپارکلر تفاوت زیادی دارد و دارای ظاهر کشیده با رنگ قرمز میباشد، در نتیجه میزان آب بیشتری در بافت خود ذخیره کرده و همین امر باعث افزایش مقاومت این گیاه به تنش شوری گردیده است.
دریافت: 1395/9/15 | پذیرش: 1395/9/15 | انتشار: 1395/9/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
