دوره 9، شماره 4 - ( 12-1397 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 69-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه علوم باغبانی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
چکیده: (2673 مشاهده)
گل مریم از مهم‌ترین گل‌های شاخه بریدنی در ایران و جهان به‌شمار می‌رود و افزایش کیفیت و کمیت آن یکی از مسائل مهم است. در مطالعه حاضر، به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک و تیامین در دو سیستم کشت بر ویژگی‌های بیوشیمیایی گل مریم، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل اسید سالیسیلیک (غلظت‌های صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی‌گرم در لیتر) و تیامین (100 و 150 میلی‌گرم در لیتر) در دو سیستم کشت بدون خاک و خاکی صورت گرفت. نتایج نشان داد که تیمارهای مورد استفاده تأثیر معنی‌داری بر ویژگی‌های بیوشیمیایی داشتند. در این آزمایش، بیشترین میزان آنزیم کاتالاز 1/69 میکرومول پراکسیداز هیدروژن در دقیقه بر میلی‌گرم و پراکسیداز 1/175 میکرومول بر گرم وزن تر در دقیقه به‌ترتیب مربوط به تیمار اسید سالیسیلیک 50 و 100 میلی‌گرم بر لیتر بودند و کمترین میزان آن در تیمار شاهد (به‌ترتیب 0/87 و 0/56) مشاهده شد. از این‌رو، به‌نظر می‌رسد اسید سالیسیلیک و تیامین می‌توانند سبب افزایش رنگیزه‌های فتوسنتزی و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی گل مریم شوند. همچنین، بیشترین میزان کانکریت (8/49 درصد) در تیمار 200 میلی‌گرم در لیتر اسید سالیسیلیک و کمترین میزان آن (4/47 درصد) در تیمار شاهد گزارش شده است. براساس نتایج این پژوهش، سیستم بدون خاک از لحاظ ویژگی‌های فیزیولوژیک در سطح بالاتری نسبت به سیستم خاکی قرار داشت. به‌طوری‌که میزان کلروفیل b، a، کل و قند احیا در بستر کشت بدون خاک به‌ترتیب 0/16، 0/41، 0/57 و 0/11 میلی‌گرم بر گرم وزن تر و میزان کانکریت و پروتئین به‌ترتیب 70/0 و 0/33 درصد بود، که نسبت به سیستم کشت خاکی بیشترین میزان را نشان داد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1396/8/3 | پذیرش: 1397/9/10 | انتشار: 1397/12/24
دریافت: 1396/8/3 | پذیرش: 1397/9/10 | انتشار: 1397/12/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
