دوره 12، شماره 2 - ( نشریه روابط خاک و گیاه 1400 )                   جلد 12 شماره 2 صفحات 62-49 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده:   (1677 مشاهده)
به‌منظور بررسی اثر کاربرد کودهای بیولوژیک بر دو رقم گوجه‌فرنگی گیلاسی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه‌ای در شهرستان نیر اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کودهای بیولوژیک پروبیو 96 (حاوی باکتری‌های تیوباسیلوس) و بایوفارم (حاوی باکتری‌های ازتوباکتر و آزوسپریلوم) در غلظت‌های صفر، 0/5، 1 و 1/5 درصد روی دو رقم گوجه‌فرنگی گیلاسی میینگ و هوآنگ جن‌جو بودند که پس از انتقال نشاء و در 4 مرحله به‌صورت کود-آبیاری و خیس کردن خاک استفاده شدند. نتایج نشان داد که ترکیبات تیماری رقم میینگ در غلظت 0/5 و یا 1 درصد بایوفارم بدون اختلاف معنی‌دار با غلظت 1/5 درصد پروبیو، بیشترین عملکرد را موجب شدند. غلظت کلروفیل a و کل در رقم میینگ با مصرف بایوفارم 0/5 درصد بیشترین مقدار را داشت. بیشترین ظرفیت آنتی‌اکسیدان کل در ترکیب تیماری کاربرد کود بیولوژیک بایوفارم با غلظت 1 درصد و رقم میینگ مشاهده شد، درحالی که کم‌ترین آن متعلق به تیمار کودی پروبیو با غلظت 1/5 درصد در رقم هوآنگ جن‌جو بود. بیشترین غلظت لیکوپن و ویتامین ث از کاربرد پروبیو با غلظت 1/5 درصد به‌دست آمد، درحالی ‌که بیشترین غلظت فنل متعلق به استفاده از بایوفارم با غلظت 1/5 درصد و پروبیو با غلظت یک درصد بود. در این آزمایش رقم میینگ در اکثر صفات به ویژه ویژگی‌های رشدی و فیزیولوژیک نسبت به رقم هوآنگ جن‌جو برتر بود. با افزایش غلظت تیمارهای کودی به‌ویژه کود بیولوژیک بایوفارم، وضعیت کمّی و کیفی گوجه‌فرنگی گیلاسی بهبود معنی‌داری یافت، به‌گونه‌ای ‌که امکان جایگزینی کودهای شیمیایی با این کودهای زیستی وجود دارد.
واژه‌های کلیدی: بایوفارم، پروبیوتیک، فنل، کلروفیل، لیکوپن
متن کامل [PDF 562 kb]   (1170 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ريزجانداران ریزوسفری محرک رشد گیاه
دریافت: 1399/11/9 | پذیرش: 1400/6/10 | انتشار: 1400/6/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله روابط خاک و گیاه - Isfahan University of Technology می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق