نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

 تغییرات اقلیمی و استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها، اثر تنش‌های غیرزیستی بر قابلیت بهره‌وری محصولات کشاورزی را تشدید و اکوسیستم را تخریب کرده است. یکی از راه‌کارها برای تعدیل این فشارها، کاربرد کودهای آلی، همزیستی مایکوریزی و تلقیح میکروبی است. بنابراین به‌منظور بررسی تأثیر کود آلی، قارچ میکوریزا و باسیلوس بر صفات رشدی فلفل دلمه‌ای، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با عامل اصلی کود آلی در دو سطح (با و بدون کود آلی) و عامل فرعی تیمار کود زیستی در چهار سطح [کود زیستی میکوریزا آربسکولار (مخلوط Rhizophagus irregularis + Funeliformis mosseae)، باکتری باسیلوس (مخلوط Bacillus subtilis +وBacillus amyloliquefaciens)]، مخلوط میکوریزا + باکتری و شاهد بدون تلقیح) و در سه تکرار اجرا شد. ویژگی‌های زیستی خاک، جذب عناصر غذایی و ویژگی‌های رشد و عملکرد میوه پس از برداشت بررسی شدند. نتایج نشان داد که کاربرد کود آلی و قارچ میکوریزا وزن خشک شاخساره (به‌ترتیب 10/3 و 17/4 %) و عملکرد میوه (به‌ترتیب 11/5 و 19/9 %) را نسبت به شاهد افزایش دادند. بیش‌ترین جمعیت میکروبی (CFU g^-1و10⁷×1/1) و نسبت R/Sو(110/0) در تیمار کاربرد کود آلی با تلقیح میکوریزی حاصل شد. همزیستی میکوریزا همراه با کود آلی جذب نیتروژن (20/6 %)، فسفر (46/8 %)، آهن (35/6 %) و روی (57/2 %) را نسبت به شاهد بهبود بخشید و جذب پتاسیم را تیمار باسیلوس نسبت به شاهد 22/3 درصد افزایش داد. به‌طور کلی، ترکیب کود آلی و قارچ میکوریزا برای کشت فلفل دلمه‌ای گلخانه‌ای مناسب به‌نظر می‌رسند.  

واژه‌های کلیدی: باکتری محرک رشد، عملکرد میوه، فسفر، فلفل، همزیستی میکوریزی.

متن کامل [PDF 1061 kb]   (798 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---