نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف دی‌اکسید کربن و محلول‌پاشی اتانول بر فرایندهای فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ریحان رقم‌کشکنی لولو (Ocimum basilicm cv. Keshkeni luvelou) آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1398 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل محلول‌پاشی اتانول در 4 سطح (0، 10، 20 و 30 درصد حجمی) و دی‌اکسید کربن در 3 سطح (380، 700 و 1050 میکرومول بر مول) بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که بیش‌ترین محتوای نسبی آب برگ، فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه‌ای و پروتئین برگ در تیمار محلول‌پاشی 20 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 700 میکرومول بر مول دی‌اکسید کربن بود که به‌ترتیب 45، 295، 684، 83 و 328 درصد افزایش نسبت به تیمار شاهد داشت. جرم زیست‌توده تازه و خشک شاخساره با افزایش غلظت دی‌اکسید کربن و محلول‌پاشی اتانول افزایش معنی‌داری پیدا کردند. به‌طوری‏که بیش‌ترین مقدار آن‌ها در محلول‌پاشی 30 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 700 میکرومول بر مول دی‌اکسید کربن به‌دست آمد که به‌ترتیب 176 و 76 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داشت. بیش‌ترین فعالیت آنزیم‌های پلی‌فنل اکسیداز، گایاکول پراکسیداز و مقاومت روزنه‌ای و نشت الکترولیت مربوط به محلول‌پاشی 30 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 1050 میکرومول بر مول دی‌اکسید کربن بود که به‌ترتیب 2، 4، 65 و 76 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد. در کل نتایج این پژوهش نشان داد محلول‌پاشی 20 و 30 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 700 میکرومول بر مول دی‌اکسید کربن بیش‌ترین تأثیر را در افزایش فتوسنتز و در نهایت زیست‌توده تازه و خشک گیاه ریحان داشت.

واژه‌های کلیدی: فتوسنتز، تعرق، پلی‌فنل اکسیداز، نشت الکترولیت، هدایت روزنه‌ای.

متن کامل [PDF 2454 kb]   (535 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---