نشریه روابط خاک و گیاه
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه رازی
چکیده: (24 مشاهده)
پیشینه پژوهش و هدف: نخود (Cicer arietinum L.)، بیشترین سطح زیر کشت را در بین حبوبات در ایران به خود اختصاص داده است. مدیریت تغذیه از طریق کاربرد کودهای آلی و معدنی می‌تواند به طور قابل توجهی عملکرد را افزایش دهد. بنابراین، این تحقیق با هدف بررسی کارایی مصرف خاکی و محلول‌پاشی سولفات روی و اسید هیومیک در تولید نخود دیم انجام شد.
روش‌ها: این آزمایش مزرعه‌ای با استفاده از طرح کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی انجام شد. زمین به چهار بلوک تقسیم شد و هر بلوک دارای 28 کرت بود. کرت‌های اصلی شامل شاهد (بدون سولفات روی و اسید هیومیک)، کاربرد خاکی سولفات روی، اسید هیومیک و سولفات روی + اسید هیومیک و کرت‌های فرعی شامل شاهد (بدون محلول‌پاشی)، محلول‌پاشی سولفات روی در یک نوبت (مرحله غلاف‌بندی) و در دو نوبت (قبل و بعد از گلدهی)، محلول‌پاشی اسید هیومیک در یک و دو نوبت و محلول‌پاشی سولفات روی + اسید هیومیک در یک و دو نوبت بود.
نتایج: بیشترین تعداد غلاف در بوته (5/12)، تعداد دانه در غلاف (1/1)، ارتفاع بوته (8/67 سانتی‌متر)، وزن صد دانه (9/34 گرم)، وزن خشک ریشه (3/12 گرم در بوته)، وزن خشک گره (6/4 گرم در بوته)، تعداد گره در ریشه (4/11)، عملکرد دانه (1431 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیکی (3365 کیلوگرم در هکتار)، نیتروژن دانه (6/3 درصد) و پروتئین دانه (5/22 درصد) از طریق کاربرد خاکی و محلول‌پاشی سولفات روی و اسید هیومیک قبل و بعد از گلدهی به دست آمد.
نتیجه‌گیری کلی: در بین تیمارهای خاک‌مصرف، کاربرد سولفات روی + اسید هیومیک و در بین تیمارهای محلول‌پاشی، کاربرد دو مرحله‌ای آن‌ها (قبل و بعد از گلدهی)، بیشترین تأثیر را بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود داشت. عملکرد دانه در این تیمارها به ترتیب 34% و 55% و عملکرد بیولوژیکی به ترتیب 30% و 32% نسبت به شاهد افزایش یافت.
روش‌ها: این آزمایش مزرعه‌ای با استفاده از طرح کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی انجام شد. زمین به چهار بلوک تقسیم شد و هر بلوک دارای 28 کرت بود. کرت‌های اصلی شامل شاهد (بدون سولفات روی و اسید هیومیک)، کاربرد خاکی سولفات روی، اسید هیومیک و سولفات روی + اسید هیومیک و کرت‌های فرعی شامل شاهد (بدون محلول‌پاشی)، محلول‌پاشی سولفات روی در یک نوبت (مرحله غلاف‌بندی) و در دو نوبت (قبل و بعد از گلدهی)، محلول‌پاشی اسید هیومیک در یک و دو نوبت و محلول‌پاشی سولفات روی + اسید هیومیک در یک و دو نوبت بود.
نتایج: بیشترین تعداد غلاف در بوته (5/12)، تعداد دانه در غلاف (1/1)، ارتفاع بوته (8/67 سانتی‌متر)، وزن صد دانه (9/34 گرم)، وزن خشک ریشه (3/12 گرم در بوته)، وزن خشک گره (6/4 گرم در بوته)، تعداد گره در ریشه (4/11)، عملکرد دانه (1431 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیکی (3365 کیلوگرم در هکتار)، نیتروژن دانه (6/3 درصد) و پروتئین دانه (5/22 درصد) از طریق کاربرد خاکی و محلول‌پاشی سولفات روی و اسید هیومیک قبل و بعد از گلدهی به دست آمد.
نتیجه‌گیری کلی: در بین تیمارهای خاک‌مصرف، کاربرد سولفات روی + اسید هیومیک و در بین تیمارهای محلول‌پاشی، کاربرد دو مرحله‌ای آن‌ها (قبل و بعد از گلدهی)، بیشترین تأثیر را بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود داشت. عملکرد دانه در این تیمارها به ترتیب 34% و 55% و عملکرد بیولوژیکی به ترتیب 30% و 32% نسبت به شاهد افزایش یافت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فراهمي آب و عناصر غذایی خاك براي گياه
دریافت: 1404/5/1 | پذیرش: 1404/7/19
دریافت: 1404/5/1 | پذیرش: 1404/7/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Journal of Soil and Plant Interactions by http://jspi.iut.ac.ir is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
استفاده از مطالب ارایه شده در این پایگاه با ذکر منبع آزاد می باشد.
