نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

به منظور بررسی اثر کاربرد نیتروژن و شوری بر عملکرد ماده خشک، جذب نیتروژن، غلظت نیترات در گیاه، راندمان زراعی، راندمان فیزیولوژیک، بازیافت ظاهری نیتروژن و کلروفیل اندام هوایی اسفناج (رقم ویروفلی) و هم‌چنین نیتروژن کل، نیتروژن نیتراتی و قابلیت هدایت الکتریکی خاک پس از برداشت، آزمایشی در شرایط گلخانه به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی و اجرا شد. تیمارها شامل پنج سطح نیتروژن (صفر، 75، 150، 225 و 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم خاک از منبع اوره) و چهار سطح شوری (صفر، 1، 2 و 3 گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک) بود. نتایج نشان داد که کاربرد 1 و 2 گرم کلرید سدیم اثر معنی‌داری بر میانگین عملکرد اندام هوایی اسفناج نداشت. اما افزودن 3 گرم کلرید سدیم، عملکرد اندام هوایی را به‌طور معنی‌داری کاهش داد. کاربرد شوری بر غلظت نیترات، قرائت کلروفیل برگ اسفناج، راندمان زراعی، بازیافت ظاهری نیتروژن اندام هوایی و غلظت نیتروژن کل خاک پس از برداشت اثر معنی‌داری نداشت؛ اما راندمان فیزیولوژیک را کاهش داد. با افزایش سطح نیتروژن، عملکرد، جذب کل نیتروژن و کلروفیل اندام هوایی و غلظت نیتروژن کل خاک پس از برداشت افزایش، و راندمان زراعی و راندمان فیزیولوژیک کاهش یافت. کاربرد سطح بالای نیتروژن اثر سوء تیمار شوری 3 گرم کلرید سدیم را در کاهش عملکرد اندام هوایی اسفناج تشدید نمود. در شرایط آزمایش حاضر، آستانه شوری رقم ویروفلی بیشتر از 8 دسی‌زیمنس بر متر بود که به مراتب بیش از آستانه ذکر شده برای اسفناج در بیشتر منابع (2 دسی‌زیمنس بر متر) است. کاربرد 225 میلی‌گرم نیتروژن (بدون کاربرد کلرید سدیم) بهترین سطح نیتروژن از لحاظ عملکرد ماده خشک اسفناج بود.

واژه‌های کلیدی: کلرید سدیم، راندمان زراعی، راندمان فیزیولوژیک، کلروفیل

متن کامل [PDF 142 kb]   (4331 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---