دوره 4، شماره 3 - ( 7-1392 )
جلد 4 شماره 3 صفحات 123-111 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (18317 مشاهده)
توتفرنگی یکی از محصولات مهم باغبانی است که به‌دلیل دارا بودن مقادیر قابل ملاحظه مواد معدنی، انواع ویتامین‌ها، عطر و طعم، و متابولیت‌های ثانویه مقبولیت زیاد بین مصرف‌کنندگان دارد. معمول‌ترین روش ازدیاد توتفرنگی استفاده از ساقه رونده می‌باشد. اما تعداد گیاهچه حاصل محدود است. از نظر تولید انبوه و هم‌چنین انتقال ژن، بهینه‌سازی روش‌های کشت بافت توتفرنگی
(Fragaria X ananassa Duch.) بسیار حائزاهمیت است. در این پژوهش، باززایی رقم سلوا با استفاده از ریزنمونه‌های برگ، هیپوکوتیل و مریستم در محیط کشت دارای ترکیبات مختلف مورد بررسی قرار گرفت. از بین این ریزنمونه‌ها، نوک ساقه (shoot tip) در محیط کشت MS دارای 2 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آمینو پورین (BAP) و 2 میلی‌گرم در لیتر ایندول استیک اسید (IAA) و هیپوکوتیل در محیط کشت MS دارای تنظیم‌کننده‌های رشد توفوردی (2,4-D)، BAP و تیدیازورون (TDZ) به‌ترتیب به میزان 01/0، 1/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر به‌صورت مستقیم (بدون تشکیل فاز حد واسط کالوس) باززا گردید. هم‌چنین هیپوکوتیل روی محیط کشت دارای 2 میلی‌گرم در لیتر BAP به‌صورت غیرمستقیم باززا شد. ریزنمونه‌های برگی این رقم تجارتی در این پژوهش باززا نشدند. به‌کارگیری زغال فعال در کشت بافت این گیاه نه تنها مشکل ترشح مواد فنولی در محیط کشت را برطرف نمود، بلکه رشد بهتر ریزنمونه‌ها را نیز به دنبال داشت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1392/5/31 | پذیرش: 1392/7/2 | انتشار: 1392/7/2
دریافت: 1392/5/31 | پذیرش: 1392/7/2 | انتشار: 1392/7/2
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
