نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

برای بررسی تأثیر تنش شوری و پوترسین بر برخی ویژگی‌های مورفولوژیک، بیوشیمیایی و رنگیزه‌های گیاه همیشه‌بهار، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل چهار سطح کلرید سدیم (1، 3، 6 و 9 دسی‌زیمنس بر متر) و سه سطح پوترسین (صفر، 1 و 2 میلی‏مولار) در گلخانه انجام شد. کلرید سدیم به‌صورت کاربرد خاکی و تیمار پوترسین به صورت محلول‌پاشی برگی بود. نتایج نشان داد که شوری کلیه پارامترهای رویشی و رنگیزه‌ها را به‌طور معنی‌داری کاهش داد؛ ولی میزان قند احیاء برگ و ریشه را افزایش داد. کاربرد پوترسین باعث افزایش کلیه پارامترهای بیوشیمیایی و رنگیزه‌های همیشه‏بهار شد؛ ولی بر تعداد و قطر گل تأثیر معنی‌داری نداشت. محلول‌پاشی 2 میلی‌مولار پوترسین تحت شوری 9 دسی‌زیمنس بر متر، به‌ترتیب وزن تر گل، وزن خشک شاخساره، کلروفیل a، کلروفیل کل، کاروتنوئید گلبرگ و قند احیاء برگ را به میزان 29، 27، 35، 32، 17 و 15 درصد نسبت به عدم مصرف پوترسین افزایش داد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، کاربرد پوترسین موجب بهبود ویژگی‌های رشدی، بیوشیمیایی و رنگیزه‌های گیاه همیشه‏بهار تحت تنش شوری شد.

واژه‌های کلیدی: پلی‌آمین، شوری، رنگیزه، قند احیا

متن کامل [PDF 219 kb]   (2939 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---