دوره 6، شماره 1 - ( 3-1394 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 179-169 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه علوم خاک، دانشکده فناوری کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده: (6183 مشاهده)
به‌منظور بررسی تأثیر همزیستی میکوریزی بر برخی ویژگی‌های هیدرولیکی خاک و جذب عناصر توسط گیاه جو بهاره، آزمایشی گلخانه-ای در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار و با استفاده از دو گونه قارچ میکوریزی شامل گلوموس اینترارادیسز (GI) و گلوموس اتونیکاتوم (GE) و شاهد (بدون قارچ) در یک خاک قلیایی درشت بافت انجام گرفت. نتایج نشان داد که قارچ‌های GE و GI به‌ترتیب باعث افزایش معنی‌دار (01/0 >P) رطوبت ظرفیت مزرعه (FC) به میزان 7/24 و 6/12 درصد، رطوبت نقطه پژمردگی دائم (PWP) به میزان 1/20 و 1/11 درصد، آب قابل استفاده (AWC) به میزان 1/27 و 3/13 درصد، منافذ میکرو به میزان 1/14 و 5 درصد و منافذ مزو به‌میزان 8/27 و 8/20 درصد و کاهش منافذ ماکرو به میزان 3/17 و 5/9 درصد و هدایت هیدرولیکی اشباع به میزان 2/88 و 8/68 درصد نسبت به شاهد گردیدند. همچنین، قارچ‌های GE و GI به‌ترتیب باعث افزایش معنی‌دار (01/0 >P) مقدار جذب فسفر در دانه جو به میزان 1/44 و 3/20 درصد و در ساقه به میزان 181 و 6/50 درصد و مقدار جذب پتاسیم در دانه 8/290 و 9/167 درصد نسبت به شاهد گردیدند. از این آزمایش می‌توان نتیجه گرفت که همزیستی میکوریزی به‌عنوان یک روش بیولوژیک و پایدار باعث ارتقای کیفیت هیدرولیکی و شیمیایی در خاک قلیایی درشت بافت گردید.
واژه‌های کلیدی: همزیستی‌میکوریزی، هدایت‌هیدرولیکی، توزیع اندازه منافذ، جذب فسفر و پتاسیم، خاک قلیایی درشت بافت
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1394/3/30 | پذیرش: 1394/3/30 | انتشار: 1394/3/30
دریافت: 1394/3/30 | پذیرش: 1394/3/30 | انتشار: 1394/3/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
