نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

امروزه، به منظور کاهش اثرهای منفی ناشی از تنش‌های مختلف، کاربرد ترکیبات فنلی و تنظیم‌کننده­های رشد مانند اسید سالیسیلیک مطرح شده است. در این پژوهش گلخانه‌ای که در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی اجرا شد، گیاهان ریحان (Ocimum basilicum)، رقم کشکنی لولو، که در چهار سطح سرب ]صفر (شاهد)، 100، 200 و 300 میلی‌گرم در کیلوگرم خاک[ همراه با سه سطح محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک (صفر (شاهد)، 50 و 100 میلی‌لیتر در لیتر) در سه تکرار کاشته شده بودند، مقایسه شدند. نتایج نشان داد که افزودن سرب به طور معنی‌داری سطح برگ، تعداد برگ، ارتفاع بوته، فلورسانس و شاخص کلروفیل گیاه را کاهش و پرولین، کربوهیدرات‌های محلول و آنزیم‌های گایاکول و آسکوربات پراکسیداز را افزایش داد. محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک نیز بر تمام صفات تأثیر معنی­داری (01/0P≤) داشت. غلظت 100 میلی‌لیتر در لیتر اسید سالیسیلیک در سطح چهارم سرب (300 میلی‌گرم در کیلوگرم خاک) سبب کاهش به ترتیب 6/78، 8/73 و 3/24 درصدی میزان فعالیت آنزیم‌های گایاکول، آسکوربات پراکسیداز و کربوهیدرات‌های محلول، در مقایسه با شاهد، شد. در این بررسی، اثر متقابل بین اسید سالیسیلیک و سرب بر سطح برگ، ارتفاع بوته، میزان کلروفیل برگ، فلورسانس، پرولین، قندهای محلول و آنزیم‌های گایاکول و آسکوربات پراکسیداز معنی‌دار بود، به­طور کلی، نتایج آزمایش نشان داد که اسید سالیسیلیک نقش تعدیل‌کننده و کاهنده اثرهای منفی سمیت سرب را بر این ویژگی­های گیاه ریحان دارا بود.