۳ نتیجه برای اسماعیل‌پور
نسترن اسماعیل‌پور فرد، جواد گیوی، سعداله هوشمند،
دوره ۶، شماره ۱ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۴ )
چکیده
استخراج فلزات از معادن و فعالیت‌های صنعتی و کشاورزی به مقدار قابل توجهی سبب آلودگی خاک‌ها به فلزات سنگین شده‌اند. یکی از روش‌های کنترل این آلودگی، استفاده از کانی‌های جاذب است. هدف تحقیق حاضر، مقایسه اثر کانی‌های جاذب (بنتونیت، زئولیت و سپیولیت) بر انتقال عناصر سنگین (سرب، روی و کادمیم) به بافت‌های گیاه آفتابگردان است. تیمارها عبارت بودند از: خاک غیر آلوده به عناصر سنگین، خاک آلوده به عناصر سنگین، خاک آلوده به عناصر سنگین مخلوط با کانی بنتونیت، خاک آلوده به عناصر سنگین مخلوط با کانی زئولیت و خاک آلوده به عناصر سنگین مخلوط با کانی سپیولیت. هر نوع خاک در یک گلدان قرار داده شد و گیاه آفتابگردان در آنها کشت گردید. پس از ۷۰ روز، گیاهان برداشت شدند و مقدار عناصر سنگین در آنها اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که جذب فلزات از خاک غیر‌آلوده نسبت به سایر خاک‌ها خیلی کمتر بوده و خاک آلوده به عناصر سنگین مخلوط با کانی سپیولیت، باعث افزایش جذب کادمیم و روی به ترتیب به میزان ۳۷/۰ و ۱۷/۷ میلی‌گرم بر کیلوگرم توسط گیاه گردید. البته این افزایش جذب نسبت به جذب در سایر تیمارها تفاوت معنی‌داری نشان نداد. کانی زئولیت، جذب روی و کادمیم را به‌ترتیب به میزان ۱۲ و ۲۱/۰ میلی-گرم بر کیلوگرم و کانی بنتونیت، جذب سرب را به اندازه ۰۵/۳ میلی‌گرم بر کیلوگرم، بدون اختلاف معنی‌دار با جذب در سایر تیمارها، کاهش دادند. جذب روی در اندام‌های هوایی گیاه حدود ۲/۱۲ میلی‌گرم بر کیلوگرم بیشتر از جذب آن در ریشه بود. بر عکس، ریشه‌ها بیش از اندام‌های هوایی، کادمیم و سرب را جذب کردند. علی‌رغم مقدار زیاد فلزات سنگین مورد مطالعه در خاک‌های آلوده، قدرت قابل توجه آفتابگردان برای جذب و ظرفیت جذب زیاد کانی‌های مورد استفاده، به‌علت رسوب فلزات سنگین مورد مطالعه در خاک، میزان جذب این فلزات توسط آفتابگردان و جذب آنها در سطح کانی‌ها خیلی کم بود.
محسن دهقانی تفتی، بهروز اسماعیل‌پور، اسماعیل چمنی، بهرام فتحی آچاچلویی،
دوره ۸، شماره ۲ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۶ )
چکیده
به منظور بررسی تأثیر کمپوست مصرف شده قارچ دکمه‌ای و پیوند بر رشد و عملکرد گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای رقم سیندا، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۵ تکرار در گلخانه دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۳۹۱ اجرا شد. گیاهان گوجه‌فرنگی به‌صورت پیوند نشده (شاهد)، پیوند شده روی خودشان و روی پایه‌های یدی و کینگ‌کنگ، در بسترهای حاوی مقادیر مختلف کمپوست مصرف شده قارچ (صفر، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ درصد) کشت شدند. بستر کشت پایه شامل دو قسمت خاک مزرعه و یک قسمت ماسه بود. در پایان آزمایش، تعداد برگ، ارتفاع گیاه، میزان کلروفیل، سطح برگ، هدایت روزنه‌ای، تعداد روز تا گلدهی، تعداد میوه، وزن میوه و عملکرد بررسی شد. نتایج نشان داد که گیاهان رشد کرده در تیمار ۶۰% کمپوست مصرف شده قارچ در مراحل اولیه بیشترین تعداد برگ، سطح برگ، ارتفاع و کلروفیل را نسبت به سایر تیمارها داشتند. با افزایش درصد کمپوست مصرف شده قارچ، تعداد میوه افزایش یافت، ولی میانگین وزن میوه‌ها کم شد. استفاده از پایه‌های یدی و کینگ‌کنگ باعث بهبود برخی شاخص‌های رشد رویشی شد. گیاهان پیوند شده روی پایه کینگ‌کنگ، ارتفاع و سطح برگ بیشتری داشتند. استفاده از پایه یدی، وزن خشک گیاهان را افزایش داد. بیشترین عملکرد، به ترتیب با میانگین ۶۱/۹۵۶ و ۸۵/۹۵۳ گرم در بوته، مربوط به گیاهان پیوند شده روی خودشان در تیمار ۳۰% کمپوست مصرف شده قارچ و گیاهان پیوند شده روی پایه یدی در تیمار ۴۵% کمپوست مصرف شده قارچ بود. به‌طور کلی، استفاده از پایه‌های مناسب و کاربرد مقادیر مناسب کمپوست مصرف شده قارچ می‌تواند با افزایش سطوح فتوسنتز کننده، رشد رویشی و عملکرد گوجه‌فرنگی رقم سیندا را افزایش دهد.
زهرا مجنونی هریس، رسول آذرمی، علی اکبر شکوهیان، بهروز اسماعیل‌پور، علی شاهی قره‌لر،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( نشریه روابط خاک و گیاه ۱۴۰۱ )
چکیده
کروم (Cr+۶) یکی از فلزات سنگین است که می‌تواند فرآیندهای فیزیولوژیک را در گیاهان مختل کند. یکی از راه‌کارها برای تعدیل تنش فلزات سنگین، همزیستی ریشه گیاهان با قارچ‌های همزیست است. بنابراین به‌منظور بررسی تأثیر کروم و قارچ همزیست بر صفات رشدی و فیزیولوژیک کاهوبرگ قرمز (Lactuca sativa L. cv. Little Gem)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار به‌صورت سیستم آبکشت اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل عنصر سنگین کروم در سه سطح صفر، ۳ و ۱۵ میلی‌گرم در لیتر و قارچ‌های همزیست در چهار سطح شاهد، قارچ میکوریز Rhizophagus irregularis و قارچ Serendipita indica و ترکیب دو قارچ بود. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کروم در محلول غذایی، کلونیزاسیون قارچ با ریشه، وزن تازه برگ و ریشه، محتوای کلروفیل کل، طول ریشه، مقدار نیتروژن، فسفر و پتاسیم به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. اما افزایش غلظت کروم در محلول غذایی موجب افزایش محتوای آنتوسیانین، کربوهیدرات‌های محلول و مالون دی‌آلدئید شد. همزیستی قارچ‌های S.indica و R. irregularis با گیاهان تحت تنش کروم باعث افزایش معنی‌دار محتوای کلروفیل کل، نیتروژن، فسفر و پتاسیم در مقایسه با گیاهان رشد یافته در تیمار کروم تنها و بدون قارچ‌های همزیست شد. نتایج نشان داد که کاربرد قارچ‌های S. indica و R. irregularis در شرایط سمیّت کروم منجر به بهبود رشد و صفات فیزیولوژیک و کاهش مقدار کروم در برگ کاهو شده و سبب تعدیل سمیّت کروم شد.
