مهدخت حبیبی شرف‌آباد، مهدی حسینی فرهی، سید کرامت دیدگاه،
دوره ۸، شماره ۲ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۶ )
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سالسیلیک اسید و هیومیک اسید بر ویژگی‌های رویشی و خصوصیات کمی و کیفی گوجه‌فرنگی رقم گلدی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه‌ای تجاری واقع در یاسوج انجام گرفت. فاکتور اول، سالسیلیک اسید در چهار غلظت (صفر، ۳۰۰، ۶۰۰ و ۹۰۰ میلی‌گرم در لیتر) و فاکتور دوم، هیومیک اسید در چهار غلظت (صفر، ۵، ۱۰ و ۱۵ گرم در لیتر) بود. نتایج نشان داد که کاربرد سالسیلیک اسید و هیومیک اسید تأثیر معنی‌داری بر صفات کمی و کیفی گوجه‌فرنگی رقم گلدی دارد. بیشترین تعداد گل (۱۷/۴۴ عدد) و میوه (۲/۲۱ عدد) در گیاهان تیمار شده با ۶۰۰ میلی‌گرم در لیتر سالسیلیک اسید به همراه ۱۵ گرم در لیتر هیومیک اسید و کمترین تعداد گل (۹/۲۷ عدد) و میوه (۱۳ عدد) در گیاهان تیمار نشده بهدست آمد. بیشترین میزان عملکرد بوته گوجه‌فرنگی (۲۵۸۳ گرم) در گیاهان تیمار شده با ۶۰۰ میلی‌گرم در لیتر سالسیلیک اسید به همراه ۱۵ گرم در لیتر هیومیک اسید، در مقایسه با عملکرد بوته گیاهان تیمار نشده (۱۷۹۹ گرم)، بهدست آمد. کاربرد سالسیلیک اسید و هیومیک اسید باعث افزایش میزان مواد جامد محلول و اسیدیته کل گردید. بیشترین میزان ویتامین ث آبمیوه گوجه‌فرنگی (۶۰/۱۱ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلیلیتر آبمیوه) در گیاهان تیمار شده با ۶۰۰ میلی‌گرم در لیتر سالسیلیک اسید به همراه ۱۰ گرم در لیتر هیومیک اسید، در مقایسه با گیاهان تیمار نشده (۲۶/۷ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلیلیتر آبمیوه)، بهدست آمد. به طور کلی، کاربرد ۶۰۰ میلی‌گرم در لیتر سالسیلیک اسید به همراه مصرف ۱۰ تا ۱۵ گرم در لیتر هیومیک اسید، به منظور بهبود خصوصیات کمی و کیفی گوجه‌فرنگی رقم گلدی، در کشت گلخانه‌ای پیشنهاد میگردد.
آزاده حبیبی، بنفشه صفایی فراهانی، رضا مستوفی زاده قلمفرسا،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( مجله علوم و فنون کشت‌هاي گلخانه‌اي ۱۳۹۸ )
چکیده
در این پژوهش تأثیر استفاده از نسبتهای حجمی مختلف کمپوست-خاک بر وقوع مرگ گیاهچه گوجه‌فرنگی ناشی از Pythium aphanidermatum با استفاده از آزمایش‌های گلخانه‌ای بررسی شد. برای تعیین مناسب‌ترین مقدار مایه بیمارگر، بذرهای گوجه‌فرنگی به‌طور جداگانه در مخلوطی از مایه بیمارگر و خاک (در نسبتهای حجمی ۵، ۱۰ و ۲۰ درصد) کاشته شدند. نتایج نشان داد که مناسب‌ترین غلظت بیمارگر برای مایه‌زنی، غلظت ۵% است. برای بررسی تأثیر استفاده از کمپوست بر وقوع مرگ گیاهچه‌های گوجه‌فرنگی، کمپوست در سه نسبت حجمی (۱۰، ۳۰ و ۵۰ درصد) با خاک سترون مخلوط شد و برای کاشت بذرهای گوجه‌فرنگی به‌کار رفت. سپس، بذرها با استفاده از غلظت ۵% بیمارگر مایه‌زنی شدند. وقوع بیماری با شمارش تعداد گیاهچه‌های مرده در بازه‌های زمانی دو روزه محاسبه شد. بررسی نتایج نشان داد که وقوع بیماری هنگام استفاده از کمپوست در نسبتهای حجمی ۳۰ و ۵۰ درصد به‌طور معنی‌داری کاهش یافت؛ در حالی که کمپوست با نسبت حجمی ۱۰% اثر معنی‌داری بر کاهش بیماری نداشت. بررسی اثر کمپوست بر وقوع بیماری پس از اتوکلاو کردن آن مشخص کرد که بازدارندگی کمپوست اساس زیستی داشته و ناشی از ریزجانداران آنتاگونیستی است که پتانسیل استفاده به‌عنوان آفت‌کش زیستی را دارند.
