سکینه کرامت، بهروز اسماعیل پور، مهدی بهنامیان، حسن ملکی لجایر، مرتضی شیخعلیپور، عقیل فولادی گرجان،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( نشریه روابط خاک و گیاه ۱۴۰۰ )
چکیده
به‌منظور بررسی اثر کاربرد کودهای بیولوژیک بر دو رقم گوجه‌فرنگی گیلاسی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه‌ای در شهرستان نیر اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کودهای بیولوژیک پروبیو ۹۶ (حاوی باکتری‌های تیوباسیلوس) و بایوفارم (حاوی باکتری‌های ازتوباکتر و آزوسپریلوم) در غلظت‌های صفر، ۰/۵، ۱ و ۱/۵ درصد روی دو رقم گوجه‌فرنگی گیلاسی میینگ و هوآنگ جن‌جو بودند که پس از انتقال نشاء و در ۴ مرحله به‌صورت کود-آبیاری و خیس کردن خاک استفاده شدند. نتایج نشان داد که ترکیبات تیماری رقم میینگ در غلظت ۰/۵ و یا ۱ درصد بایوفارم بدون اختلاف معنی‌دار با غلظت ۱/۵ درصد پروبیو، بیشترین عملکرد را موجب شدند. غلظت کلروفیل a و کل در رقم میینگ با مصرف بایوفارم ۰/۵ درصد بیشترین مقدار را داشت. بیشترین ظرفیت آنتی‌اکسیدان کل در ترکیب تیماری کاربرد کود بیولوژیک بایوفارم با غلظت ۱ درصد و رقم میینگ مشاهده شد، درحالی که کم‌ترین آن متعلق به تیمار کودی پروبیو با غلظت ۱/۵ درصد در رقم هوآنگ جن‌جو بود. بیشترین غلظت لیکوپن و ویتامین ث از کاربرد پروبیو با غلظت ۱/۵ درصد به‌دست آمد، درحالی که بیشترین غلظت فنل متعلق به استفاده از بایوفارم با غلظت ۱/۵ درصد و پروبیو با غلظت یک درصد بود. در این آزمایش رقم میینگ در اکثر صفات به ویژه ویژگی‌های رشدی و فیزیولوژیک نسبت به رقم هوآنگ جن‌جو برتر بود. با افزایش غلظت تیمارهای کودی به‌ویژه کود بیولوژیک بایوفارم، وضعیت کمّی و کیفی گوجه‌فرنگی گیلاسی بهبود معنی‌داری یافت، به‌گونه‌ای که امکان جایگزینی کودهای شیمیایی با این کودهای زیستی وجود دارد.
