پیمان جعفری، امیرهوشنگ جلالی،
دوره ۳، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۱ )
چکیده
استفاده از فن پیوند زدن می‌تواند به عنوان یک رویکرد برای افزایش مقاومت ارقام گوجه‌فرنگی به شوری مطرح باشد. برای ارزیابی تأثیر پیوند بر مقاومت گوجه‌فرنگی به شوری، دو رقم گوجه‌فرنگی رایج به نام حمرا و کوین روی یک پایه مقاوم به شوری به نام AR-۹۷۰۴، به روش اسکنه‌ای پیوند شده و در شرایط گلخانه با استفاده از سیستم هیدروپونیک تحت تأثیر سه تیمار شوری با هدایت الکتریکی ۳/۲، ۳/۵ و ۳/۸ دسی‌زیمنس بر متر قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار شوری ۳/۸ دسی‌زیمنس بر متر به طور معنی‌داری عملکرد تک بوته را کاهش داد. دلیل اصلی این کاهش عملکرد، کاهش تعداد و وزن میوه‌ها بود. تأثیر برهمکنش سطوح شوری و رقم نیز در سطح ۱% از نظر آماری معنی‌دار بود. استفاده از پایه‌های پیوندی ارقام حمرا و کوین در سطوح مختلف شوری با افزایش عملکرد تک بوته همراه بود. اما این افزایش فقط در سطح ۳/۲ دسی‌زیمنس بر متر معنی‌دار شد. در سطح شوری کم (۳/۲ دسی‌زیمنس بر متر)، مقدار لیکوپن در رقم حمرا پیوندی و مقدار β کاروتن در هر دو پایه پیوندی حمرا و کوین نسبت به سایر تیمارها برتری معنی‌دار داشت. مقدار لیکوپن و اسکوربیک اسید در سطوح شوری متوسط (۳/۵ دسی‌زیمنس بر متر) و زیاد (۳/۸ دسی‌زیمنس بر متر) و غلظت مواد جامد محلول در میوه در سطح شوری ۳/۸ دسی‌زیمنس بر متر، در پایه‌های پیوندی به طور معنی‌داری نسبت به پایه‌های غیر پیوندی بیشتر بود.
