۵ نتیجه برای سبزی‌ها
پروانه محقق، مهران شیروانی، سمیه قاسمی،
دوره ۱، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۸۹ )
چکیده
سیلیسیم اثرهای مفیدی بر رشد، عملکرد و بهبود تحمل برخی گیاهان در برابر تنش‌های زیستی و غیر زیستی دارد. با توجه به نبودن سیلیسیم در محلول های غذایی مورد استفاده در تولید خیار به روش هیدروپونیک، این مطالعه با هدف بررسی اثر سیلیسیم بر برخی صفات رشد دو ژنوتیپ خیار شامل دامینوس جی ار سی و سوپردامینوس انجام شد. به این منظور آزمایشی در محیط هیدروپونیک با سه سطح سیلیسیم (صفر ، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم بر لیتر سیلیسیم از منبع سیلیکات سدیم) اجرا شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که کاربرد سیلیسیم سبب افزایش غلظت این عنصر در ریشه و اندام هوایی خیار شد. وزن خشک ریشه و شاخساره، همچنین طول ریشه و ارتفاع شاخساره در گیاهان تیمار شده با سیلیسیم در مقایسه با گیاهان رشد کرده در محلول های فاقد سیلیسیم افزایش معنی داری در سطح ۵% نشان داد. در مورد بیشتر صفات مورد بررسی، تفاوت معنی داری بین سطوح ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم بر لیتر سیلیسیم دیده نشد. بر اساس نتایج این پژوهش به نظر می رسد بتوان از غلظت ۱۰۰ میلی‌گرم بر لیتر سیلیسیم در محلول های غذایی برای بهبود رشد و عملکرد خیار استفاده کرد.
مریم زاهدی‌فر، نجفعلی کریمیان، عبدالمجید رونقی، جعفر یثربی، یحیی امام،
دوره ۱، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۸۹ )
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر مصرف فسفر و ماده آلی بر روابط فسفر خاک و گیاه در مراحل مختلف رشد اسفناج در شرایط گلخانه‌ای صورت گرفت. تیمارها شامل دو سطح ماده آلی از منبع کود گوسفندی (صفر و ۲ درصد وزنی) و سه سطح فسفر از منبع فسفات کلسیم (صفر، ۲۰ و ۶۰ میلی‌گرم فسفر در کیلوگرم خاک) بود. برداشت از نمونه‌های خاک و گیاه در ۵ مرحله رشد گیاه (اولین مرحله در هفته چهارم بعد از سبز شدن و ۴ مرحله دیگر هر کدام به فاصله یک هفته از برداشت قبلی) صورت گرفت. نتایج نشان داد که میزان عملکرد با افزایش فسفر خاک در تمام مراحل افزایش یافت، اما بر فسفر گیاه تأثیر معنیداری نداشت. در هفته چهارم رشد، با افزایش فسفر خاک، فسفر گیاه نیز افزایش یافته و در هفته پنجم نسبتاٌ بدون تغییر بود. اما در هفته‌های ششم، هفتم و هشتم در پاسخ به افزایش فسفر خاک، فسفر گیاه به طور معنیداری کاهش یافت و دلیل آن احتمالاً این است که غلظت عناصر در گیاه تنها تحت تأثیر غلظت آنها در خاک نمی‌باشد بلکه سن گیاه و قابلیت دسترسی سایر عناصر نیز بر آن تأثیر دارد و ممکن است در برخی مراحل رشد، میزان و سرعت رشد بسیار سریع باشد، به طوری که جذب کل عناصر برای تأمین غلظت مورد انتظار کافی نباشد. نیاز گیاه به فسفر در مراحل اولیه رشد بیشتر بود. میزان جذب فسفر در تمام نمونه‌ها با رشد گیاه افزایش یافت. فسفر خاک در تیمارهای ماده آلی به طور معنیداری بیشتر بود (به ویژه در مرحله شش هفتگی پس از سبز شدن). جذب فسفر در نمونه‌های دارای ماده آلی و بدون فسفر در مرحله دوم رشد از نمونه‌هایی که فسفر دریافت کرده بودند بیشتر بود که احتمالاً به دلیل معدنی شدن فسفر آلی اضافه شده به خاک است.
زهرا قشلاقی، رضا خراسانی، غلامحسین حق نیا، محمد کافی،
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۳ )
چکیده
سبزیهای برگی به‌عنوان یکی از مهمترین اجزای رژیم غذایی انسان، دارای بیشترین سهم استفاده از کودهای نیتروژن بوده و بیش از سایر فرآورده‌ها در معرض خطر انباشتگی نیترات قرار دارند. به‌منظور بررسی تأثیر تغذیه روی و زمان برداشت بر کاهش انباشت نیترات و فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز در دو گیاه کاهو و اسفناج، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاًً تصادفی با سه تکرار در محلول‌غذایی هوگلند و آرنون با دو سطح روی (۷ و ۵۰ میکروگرم در لیتر) و دو زمان برداشت (۲۹ و ۴۶ روز) انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش غلظت روی، غلظت نیترات در اندام هوایی کاهو در هر دو زمان برداشت و غلظت نیترات در ریشه گیاه در زمان برداشت دوم کاهش یافت، در حالی‌که کاهش غلظت نیترات در ریشه و اندام هوایی اسفناج مشاهده نشد. در هر دو گیاه کاربرد مقدار زیاد روی سبب افزایش فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز گردید. نتایج همچنین نشان داد که گذشت زمان موجب کاهش فعالیت آنزیم و افزایش انباشت نیترات در هر دو گیاه شد. نتایج این پژوهش نشان داد متابولیسم نیترات در گیاهان تحت تأثیر فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز بوده و فعالیت این آنزیم نیز تحت تأثیر نوع گیاه، زمان برداشت و عناصر غذایی از جمله غلظت عنصر روی است
فاطمه فهیمی، محمد کاظم سوری، فرزانه یعقوبی،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده
خیار از مهمترین سبزیهای میوهای در سراسر دنیاست که نقش مهمی در تغذیه انسان و مخصوصاً رژیمهای غذایی گیاهی دارد. از این نظر، تولید کمی و کیفی این محصول از اهمیت زیادی برخوردار است. این تحقیق به منظور بررسی اثر محلولپاشی برخی کودهای شیمیایی در مقایسه با کاربرد خاکی آنها بر رشد و نمو خیار گلخانه‌ای، به صورت طرح کاملاً تصادفی، با ۶ تیمار و ۶ تکرار در سال ۱۳۹۳ اجرا شد. تیمارها در این پژوهش شامل: شاهد (بدون کاربرد کود)، کاربرد خاکی NPK، کاربرد خاکی آمینوکلات بیومین، کاربرد برگی آمینوکلات بیومین، کاربرد خاکی هیومی فولین و کاربرد برگی هیومی فولین بودند. نتایج مقایسه میانگینها نشان داد که تیمارهای کودی تأثیر معنیداری بر صفات رشد رویشی و زایشی گیاه خیار گلخانه‌ای داشتند. تیمارهای کاربرد خاکی هیومی فولین، در مرحله بعد کاربرد خاکی NPK و سپس کاربرد خاکی بیومین باعث بیشترین میزان سبزینگی، تعداد شاخه جانبی، وزن تر شاخساره، عملکرد کل میوه، درصد وزن خشک میوه و مواد جامد محلول در گیاه شدند. کاربرد برگی بیومین بر اساس غلظتهای توصیه شده (۲ در هزار) منجر به کلروز برگها و کاهش رشد و نمو و تولید گیاه در مقایسه با دیگر تیمارها گردید. در حالی که تیمار کاربرد برگی هیومی فولین باعث رشد و نمو بهتر گیاه شد. بهطور کلی، در این پژوهش، تیمارهای کاربرد خاکی نسبت به تیمارهای کاربرد برگی، مخصوصاً در مورد آمینوکلات بیومین، بهتر بود.
مجتبی کمالی، فرزین عبدالهی، اشکان عسگری،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
به‌منظور بررسی پاسخ برخی صفات رویشی، کیفی و کمی نشاء و گیاه کامل گوجه‌فرنگی (
Solanum lycopersicum) به نوع بستر و کود، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های تصادفی با سه تکرار در شهرستان میناب استان هرمزگان در سال ۱۳۹۹ انجام شد. فاکتور اول شامل چهار نوع بستر کشت نشاء (کوکوپیت + پیت‌ماس، کوکوپیت + پرلیت، کوکوپیت + ورمی‌کمپوست، کوکوپیت + دیت پیت) و فاکتور دوم شامل پنج سطح کود (NPK، کود زیستی فسفوزیست، اسیدهیومیک و جلبک دریایی) بود. نتایج حاصل از آزمایش گلخانه‌ای نشان داد که نوع بستر کاشت و کود اثر معنی‌دار بر صفات نشاء دارد. نتایج اثر اصلی عوامل آزمایش نشان داد که بیشترین تعداد برگ و وزن خشک ریشه نشاء در حضور بستر کوکوپیت + ورمی‌کمپوست به‌دست آمد. کاربرد کود در هر بستر باعث بهبود صفات نشاء شد و کودهای آلی و زیستی در این رابطه کاراتر بودند. به‌طوری‌که بیشترین ارتفاع نشاء در بستر کوکوپیت + ورمی‌کمپوست و کاربرد کود جلبک و بیشترین وزن تازه و حجم ریشه در حضور همین بستر و کاربرد کود فسفوزیست اندازه‌گیری شد. نتایج پژوهش مزرعه‌ای نشان داد که صفات ارزیابی‌شده تحت تأثیر نوع بستر کشت نشاء و تغذیه گیاه در مزرعه قرار می‌گیرد و نشاءهای به‌دست آمده از بسترهایی که منجر به بهبود این صفات شده‌اند پس از انتقال به زمین اصلی به دلیل رشد رویشی بهتر، این برتری را تا زمان تولید محصول حفظ کرده‌اند. نتایج نشان داد بیشترین تعداد و عملکرد میوه، مواد جامد محلول و اسید آسکوربیک از نشاءهای تولیدشده در بستر کوکوپیت + ورمی‌کمپوست و کاربرد کودهای آلی به‌دست آمد.
