دوره 6، شماره 3 - ( 8-1394 )                   جلد 6 شماره 3 صفحات 13-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


گروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده:   (6054 مشاهده)

مرزنجوش یکی از گیاهان دارویی بومی ایران می‌باشد که به دلیل داشتن متابولیت­های ثانویه معطر، در طب سنتی کاربرد دارد. در راستای تولید گیاهان دارویی، استفاده از نهاده­های آلی جایگاه ویژه­ای در کشاورزی پایدار دارد. نهاده­های آلی مانند کودهای دامی و یا کمپوست، ضمن فراهمی متعادل عناصر مورد نیاز برای رشد گیاه، می‌توانند در بهبود ساختار فیزیکی و شیمیایی خاک نیز مؤثر باشند این مطالعه با هدف ارزیابی خصوصیات رشد، عملکرد کمی و کیفی و اجزای تشکیل­دهنده اسانس مرزنجوش تحت تأثیر کاربرد عصاره کمپوست و تلقیح با کودهای بیولوژیک انجام شد. آزمایش به صورت کرت­های خرد شده در زمان در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1391 اجرا گردید. کرت­های اصلی، 16 ترکیب کودی (ازتوباکتر (B1)، آزوسپیریلوم (B2)، میکوریزا (B3)، 10% عصاره کمپوست (C1)، 20% عصاره کمپوست (C2)، 30% عصاره کمپوست (C3C1B1، C2B1، C3B1، C1B2، C2B2، C3B2، C1B3، C2B3، C3B3 و شاهد) و کرت­های فرعی، سه چین طی فصل رشد بودند. نتایج نشان داد که ارتفاع ساقه اصلی، وزن تر و خشک مرزنجوش تحت تأثیر کاربرد جداگانه و تلفیقی کودهای بیولوژیک و عصاره کمپوست در چین اول به طور معنی­داری بیشتر از چین­های دوم و سوم بود. همچنین، بیشترین افزایش معنی­دار در ارتفاع ساقه اصلی، وزن ‌تر و خشک و محتوای اسانس مرزنجوش به ترتیب برابر با 3/43 سانتی­متر، 07/46 گرم بر متر مربع، 11/27 گرم بر متر مربع و 89/0 درصد در نتیجه کاربرد تیمار C1B3 مشاهده شد. اجزای تشکیل‌دهنده اسانس تحت تأثیر کاربرد جداگانه و تلفیقی کودهای بیولوژیک و عصاره کمپوست قرار گرفتند. در بین اجزای تشکیل‌دهنده اسانس، Terpinen-4-ol (01/18 درصد) و Cis-sabinene hydrate (4/15 درصد) به ترتیب بیشترین و Ledene (005/0 درصد) و Camphene (01/0 درصد) کمترین مقدار را به خود اختصاص دادند.

متن کامل [PDF 227 kb]   (1860 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي |
دریافت: 1394/8/13 | پذیرش: 1394/8/13 | انتشار: 1394/8/13

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله روابط خاک و گیاه - Isfahan University of Technology می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق