نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

یک آزمایش بدون خاک در بستر شن، پرلیت و پیت بر پایه فرمول غذایی هوگلند طراحی و اجرا گردید تا پاسخ رشد و عمر پس از برداشت گل بریدنی آهار به غلظت‌های مختلف نیتروژن و کلسیم بررسی گردد. تیمارها شامل شاهد 1 (بدون مصرف محلول غذایی)، شاهد 2 (محلول غذایی بدون نیتروژن و کلسیم) و مخلوط‌هایی از غلظت‌های 15 و 30 میلی‌مول نیتروژن و 5 و 10 میلی‏مول کلسیم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، سه تکرار و سه گلدان در هر تکرار و صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع گیاه، قطر ساقه، قطر گل، طول ریشه، وزن تر ساقه، وزن تر گل، وزن خشک ساقه، وزن خشک گل، عمر گل‏جایی گل آهار و غلظت عناصر غذایی گیاه (اندام هوایی) بود. نتایج نشان داد که افزایش غلظت نیتروژن محلول غذایی سبب افزایش ارتفاع و وزن تر گیاه گردید؛ اما استفاده از 10 میلی‌مول کلسیم به همراه 30 میلی‌مول نیتروژن، بیشترین اثر را بر ارتفاع گیاه داشت. کاهش معنی‌دار وزن خشک ساقه در تیمار 30 میلی‏مول نیتروژن و 5 میلی‏مول کلسیم در مقایسه با وزن تر همین تیمار مشاهده شد. کمترین عمر گل‏جایی مربوط به تیمار شاهد 1 با 8/4 روز بود. بیش‌ترین عمر گل‏جایی (17 روز) در شرایط استفاده از 10 میلی‏مول کلسیم در محلول غذایی مشاهده شد که بیشترین جذب کلسیم نیز در این تیمار دیده شد. میزان جذب کلسیم در این تیمار (85 میلی گرم به ازای هر گلدان) به طور معنی‌دار و قابل ملاحظه بیشتر از تیمارهای دیگر بود. در کل، برای داشتن عملکرد مناسب و عمر گل‏جایی بیشتر، تیمار 15 میلی‏مول نیتروژن (غلظت استاندارد نیتروژن در محلول غذایی هوگلند) به همراه 10 میلی‏مول کلسیم (غلظت دو برابر کلسیم در محلول غذایی هوگلند)، بهترین تیمار بود.