نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

این تحقیق به منظور ارزیابی اثرهای مستقیم کودهای آلی و بیولوژیک بر عملکرد و میزان جذب عناصر غذایی دو رقم گندم بومی منطقه سیستان، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه زابل انجام شد. فاکتور کود در 8 سطح ]ورمی‌کمپوست (F1)، ورمی‌کمپوست+ کمپوست (F2)، ورمی‌کمپوست+ میکوریز (F3)، ورمی‌کمپوست+ میکوریز+ کمپوست (F4)، کمپوست (F5)، کمپوست + میکوریز (F6)، میکوریز (F7) و نمونه شاهد (عدم کاربرد کود، F8)[ به همراه دو رقم گندم بولانی ((C1 و کراس بولانی (C2) در نظر گرفته شد. نتایج بررسی اثر متقابل تیمارها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (13/1 گرم در گلدان) از ترکیب تیمارهای میکوریز و کراس بولانی (F7C2) به دست آمد. برای درصد نیتروژن جذب شده توسط گندم، ترکیب­های تیماری کمپوست + میکوریز و کراس بولانی (F6C2) و ورمی‌کمپوست+ کمپوست و کراس بولانی (F2C2) مناسب­تر هستند. بیشترین درصد پروتئین (27/10 درصد) نیز از ترکیبات F6C2 و F2C2 به­دست آمد. به طور کلی، ترکیب­های کودی F6C2 و F2C2 برای رقم‌های گندم بولانی و کراس بولانی مناسب به نظر می‌رسند.