محیط کشت و تغذیه دو عامل مهم در تعیین کمّیت و کیفیت محصولات گلخانهای هستند. بر همین اساس، پژوهشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه گروه باغبانی دانشگاه کردستان روی توتفرنگی رقم آروماس انجام گرفت. عامل اول، دو نوع محیط کشت (مخلوط پرلایت-کوکوپیت با نسبت حجمی مساوی و پوکه)، عامل دوم، سه غلظت هیومیکاسید (صفر، 300 و 600 میلیگرم بر لیتر) و عامل سوم، چینهای مختلف برداشت بود. در چینهای مختلف برداشت، صفات کمّی و کیفی میوه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج، بیانگر تأثیرپذیری بسیار زیاد ویژگیهای عملکردی و کیفی میوه از محیط کشت و هیومیکاسید بود. بیشترین میانگین عملکرد میوه در محیط کشت پرلایت-کوکوپیت (107 گرم در بوته) و محیط پوکه (85/4 گرم در بوته) از بوتههایی بهدست آمد که با 600 میلیگرم بر لیتر هیومیکاسید تیمار شده بودند. بیشترین میانگین سفتی (6 نیوتن بر مترمربع)، مواد جامد محلول (6/19 درصد) و کربوهیدرات محلول (58 میلیگرم در 100 گرم وزن تازه) متعلق به میوه بوتههای محیط پوکه و تغذیه شده با 600 میلیگرم بر لیتر هیومیکاسید بود و بیشترین میانگین فنول (113 میلیگرم گالیکاسید در 100 گرم وزن تازه) و ویتامین ث (34 میلیگرم در 100 گرم وزن تازه) متعلق به میوه بوتههای محیط پرلایت-کوکوپیت تغذیه شده با 600 میلیگرم در لیتر هیومیکاسید بود. بهطور کلی و بر اساس مجموع صفات اندازهگیری شده، محیط کشت پرلایت-کوکوپیت و تغذیه با 600 میلیگرم بر لیتر هیومیکاسید بهصورت کودآبیاری برای تولید کمّی و کیفی مطلوب توتفرنگی رقم آروماس پیشنهاد میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |