نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

یکی از عوامل ایجاد تنش محیطی در گیاهان، حضور فلزات سنگین در محیط کشت آن‌هاست. منگنز به‌عنوان یکی از عناصر غذایی ضروری کم‌مصرف در گیاهان شناخته می‌شود. با این‌حال، انباشت اضافی منگنز در خاک و گیاهان می‌تواند آثار منفی بر فعالیت‌های گیاهی داشته باشد، که به کاهش جذب عناصر غذایی و در نتیجه، کاهش محصول منجر می‌شود. در این پژوهش، تأثیر سیلیسیم بر گیاه کتان روغنی (.Linum usitatisimum L) تحت تنش منگنز ارزیابی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. دو عامل اصلی شامل سطوح مختلف منگنز در چهار سطح (2، 250، 500 و 1000 میکرومولار) و سیلیسیم در پنج سطح (0، 0/5، 1، 1/5 و 2 میلی‌مولار) بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که در بالاترین سطح تنش منگنز، محتوای پرولین، قندهای محلول و غلظت منگنز در ریشه و شاخساره گیاه نسبت به شاهد به‌ترتیب افزایش 1/5، 4/4، 2/5 و 3/1 برابری یافت. در هر چهار سطح منگنز، بیش‌ترین مقدار ویژگی‌های مورد بررسی از تیمار کاربرد 2 میلی‌مولار سیلیسیم به‌دست آمد. استفاده از سیلیسیم منجر به افزایش محتوای پرولین و قندهای محلول برگ و افزایش توان فتوسنتزی گیاه شد. این آثار باعث افزایش وزن خشک ریشه و شاخساره گیاهان تحت تیمار با سطوح مختلف سیلیسیم نسبت به سطح بدون کاربرد سیلیسیم گردید. با توجه به نتایج به‌دست آمده، استفاده از سطح دو میلی‌مولار سیلیسیم به‌عنوان یک راهکار مدیریتی مؤثر در بهبود آثار مضر منگنز در گیاه کتان روغنی پیشنهاد می‌شود. این اقدام می‌تواند منجر به کاهش میزان منگنز در ریشه و شاخساره گیاهان گردد.

واژه‌های کلیدی: پرولین، تنش، ویژگی‌های فیزیولوژیک، فلزات سنگین، وزن خشک.

متن کامل [PDF 747 kb]   (434 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---