دانشگاه یاسوج
چکیده: (185 مشاهده)
یکی از عوامل ایجاد تنش محیطی در گیاهان، حضور فلزات سنگین در محیط کشت آن‌هاست. منگنز به‌عنوان یکی از عناصر غذایی ضروری کممصرف در گیاهان شناخته می‌شود. با این حال، انباشت اضافی منگنز در خاک و گیاهان می‌تواند اثرات منفی بر فعالیت‌های گیاهی داشته باشد، که به کاهش جذب عناصر غذایی و در نتیجه، کاهش محصول منجر می‌شود. در این پژوهش، تأثیر سیلیسیم بر گیاه کتان روغنی تحت تنش منگنز ارزیابی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. دو عامل اصلی شامل سطوح مختلف منگنز در چهار سطح (2، 250، 500 و 1000 میکرومولار) و سیلیسیم در پنج سطح (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌مولار) بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که در بالاترین سطح تنش منگنز، محتوای پرولین، قندهای محلول و غلظت منگنز در ریشه و اندام هوایی گیاه نسبت به شاهد به‌ترتیب افزایش 5/1، 4/4، 5/2 و 1/3 برابری یافت. در هر چهار سطح منگنز، بیشترین مقدار ویژگی‌های مورد بررسی از تیمار با کاربرد 2 میلی‌مولار سیلیسیم به‌دست آمد. استفاده از سیلیسیم منجر به افزایش محتوای پرولین و قندهای محلول برگ و افزایش توان فتوسنتزی گیاه شد. این اثرات باعث افزایش وزن خشک ریشه و اندام هوایی گیاهان تحت تیمار با سطوح مختلف سیلیسیم نسبت به سطح عدم کاربرد سیلیسیم گردید. با توجه به نتایج به‌دست آمده، استفاده از سطح دو میلی‌مولار محلول سیلیسیم به‌عنوان یک راهکار مدیریتی مؤثر در بهبود اثرات مضر منگنز در گیاه کتان روغنی توصیه می‌شود. این اقدام می‌تواند منجر به کاهش میزان منگنز در ریشه و اندام هوایی گیاهان گردد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
