نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

افزایش جمعیت جهان انسان را با چالش‌های جدیدی از جمله آلودگی‌های زیست‌محیطی و تأمین غذای کافی مواجه ساخته است. استفاده از راه‌کارهای کشاورزی پایدار می‌تواند با غلبه بر این معضلات به کاهش خطرهای زیست‌محیطی و بازسازی اکوسیستم‌های طبیعی کمک نماید. سامانه‌های کشت بدون خاک به‌عنوان یکی از ابزارهای کشاورزی پایدار در کشت و پرورش محصولات پرمصرف کشاورزی رواج بسیاری یافته است. این پژوهش، در قالب تجزیه مرکب در مکان بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. هدف این پژوهش، مقایسه عملکرد و اجزای عملکرد و محتوای عناصر غذایی توده‌های ریحان سبز و بنفش کشت‌شده در ده نوع بستر کشت (پرلیت، کوکوپیت، ماسه، پوکه معدنی به‌صورت خالص و نیز در ترکیب با یکدیگر با نسبت حجمی 50:50) در سامانه‌های آکواپونیک و هیدروپونیک بود. یافته‌های این پژوهش نشان داد که توده‌های ریحان مورد بررسی از رشد بیش‌تری در سامانه آکواپونیک نسبت به هیدروپونیک برخوردار بودند. در واقع هماهنگی مطلوب بین اجزای سامانه آکواپونیک یعنی ماهی کپور، باکتری‌ها و ریحان به تغذیه کافی و مؤثر گیاهان و رشد بیش‌تر آن¬ها منجر شد. همچنین پارامترهای رویشی، اجزای عملکرد و عناصر ریحان در بستر کشت پرلیت+کوکوپیت از بیش‌ترین مقادیر برخوردار بودند، ضمن اینکه کم‌ترین رشد در بسترهای کشت ماسه و پوکه معدنی مشاهده شد. بنابراین سامانه ‌کشت آکواپونیک ریحان با گزینش بسترهای کشت مناسب می‌تواند عملکرد زیادی داشته و به‌عنوان سامانه جایگزین کشت خاکی به‌ویژه در نواحی کم‌آب و خشک مورد استفاده قرار بگیرد.

واژه‌های کلیدی: پرلیت، کشاورزی پایدار، کشت بدون خاک، کوکوپیت، نیتروژن.

متن کامل [PDF 888 kb]   (398 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---