دانشگاه ارومیه
چکیده: (39 مشاهده)
سیپروفلوکساسین یکی از آنتیبیوتیکهای گروه فلوروکینولونها، بهدلیل نیمه عمر طولانی و استفاده گسترده در پزشکی و دامپزشکی، بهعنوان آلاینده در محیط خاک تجمع یافته و توسط گیاه جذب میگردد. از این رو در این مطالعه، تاثیر نوعی ماده آلی به نام لئوناردیت بر جذب سیپروفلوکساسین، بهعنوان روشی برای کاهش تحرک این آلاینده در محیط خاک و کاهش ورود آن به گیاه بررسی گردید. به این منظور آزمایشی با غلظت ۸/۰ mmol L–1 سیپروفلوکساسین در مقادیر مختلف لئوناردیت (صفر، ۲ و ۵ درصد وزنی) در یک خاک آهکی انجام گرفت. سپس تره (Allium Iranicum) بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با تیمار لئوناردیت (صفر، ۲ و ۵ درصد) و سیپروفلوکساسین (صفر و ۲ mmol L–1) در سه تکرار در گلخانه کشت شد. گیاهان پس از ۶ هفته برداشت و غلظت سیپروفلوکساسین با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازهگیری گردید. نتایج نشان داد با مصرف لئوناردیت جذب سیپروفلوکساسین در خاک افزایش مییابد. بهطوریکه با کاربرد ۵ درصد لئوناردیت میزان جذب (qe) سیپروفلوکساسین از ۵۱۰۲ به ۵۷۵۶ kg-1 mg رسید. همچنین ضریب توزیع (Kd) سیپروفلوکساسین در حضور ۵ درصد لئوناردیت نسبت به شاهد ۵ برابر افزایش یافت که بیانگر کاهش تحرک سیپروفلوکساسین بهعلت جذب شدید آن توسط لئوناردیت میباشد. جذب سیپروفلوکساسین توسط گیاه تره با مصرف لئوناردیت بهطور معنیداری کاهش یافت و در حضور ۲ و ۵ درصد لئوناردیت در مقایسه با شاهد از ۵/۴ µg g-1 بهترتیب به ۲/۳ و ۷/۱ µg g-1 رسید. در کل، بهنظر میرسد کاربرد لئوناردیت میتواند برای کنترل سیپروفلوکساسین در محیط خاک و کاهش ورود آن به گیاهان زراعی بهویژه سبزیجات موثر باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارتباط سلامت خاک با برهمکنشهای خاک-گیاه دریافت: 1403/7/22 | پذیرش: 1403/10/15