نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

ارزیابی تناسب اراضی از روش‌هایی است که برای تعیین سازگاری اراضی برای نوع خاصی از انواع استفاده‌ها به کار می‌رود و از اراضی با توجه به استعداد و پتانسیل تولیدی‌شان استفاده می‌شود. این تحقیق با هدف بررسی تناسب اراضی منطقه زرین‌شهر و مبارکه واقع در غرب استان اصفهان به روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای کاربری‌های مورد مطالعه انجام گرفت. جهت انجام ارزیابی، ابتدا ساختار سلسله مراتبی متشکل از اهداف، معیارها، زیرمعیارها و گزینه‌ها ایجاد شد. هدف، تعیین اولویت کاربری در هر واحد اراضی، معیارها شامل تناسب خاک، تناسب اقلیم، سودآوری ناخالص، فاصله تا بازار فروش، دسترسی به منابع آب، عواقب زیست‌محیطی فیزیکی و عواقب زیست‌محیطی شیمیایی و گزینه‌ها نیز عبارت از کشت برنج و احداث گلخانه بود. سپس با استفاده از پرسشنامه‌های تکمیل شده توسط کارشناسان‌ و نرم‌افزار Expert Choice 2000، وزن‌های همه عوامل محاسبه شد. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین وزن به ترتیب متعلق به معیار تناسب اقلیم و فاصله تا بازار فروش با نرخ ناسازگاری 09/0 بود. در همه واحدهای اراضی، اولویت کاربری با احداث گلخانه بود. علت عمده تناسب بالاتر گلخانه را می‌توان معیارهای تناسب اقلیم و سودآوری ناخالص ذکر کرد. در مجموع، کشت برنج در منطقه به دلیل تخریب فیزیکی خاک، تأثیر آن در بالا آوردن سطح سفره آب زیرزمینی، کارآیی کم مصرف آب و افزایش شوری خاک، توصیه نمی‌گردد.

واژه‌های کلیدی: ارزیابی اراضی، کاربری اراضی، نرخ ناسازگاری

متن کامل [PDF 822 kb]   (4680 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---