دوره 8، شماره 4 - ( 12-1396 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 16-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، پژوهشکده کشاورزی هسته ای، کرج
چکیده: (3045 مشاهده)
آزمایشی با هدف بررسی تغییرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دو رقم گندم به سطوح مختلف شوری و نیتروژن در مرحله گرده افشانی، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی، هسته‌ای کرج در سال 1390 اجرا شد. تیمار‌های مورد بررسی شامل دو رقم گندم: تجن (حساس به شوری) و بم (متحمل به شوری)، پنج سطح شوری (3/1 (شاهد)، 6، 8، 10 و 12 دسی‌زیمنس بر متر) و دو سطح کود نیتروژن (75 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که در کلیه تیمار‌های شوری، کاربرد 150 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار، به طور کلی باعث افزایش محتوای نسبی آب، غلظت کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، میزان پروتئین‌های محلول برگ و فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز و کاهش مقدار مالون‌دآلدئید و همچنین عملکرد دانه در هر دو ژنوتیپ مورد بررسی شد. در نتیجه، وجود تفاوت‌های ژنوتیپی بین دو رقم، از نظر متحمل بودن به شوری و نیز از لحاظ کودپذیری در بین این دو ژنوتیپ منجر به تأثیر محسوس‌تر افزایش مصرف کود نیتروژن بر رقم بم نسبت به رقم حساس تجن شد.
واژه‌های کلیدی: آنزیم سوپراکسید دسموتاز، پروتئین‌های محلول، مالون‌دآلدئید، محتوای نسبی آب، تنوع ژنتیکی
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1392/7/29 | پذیرش: 1396/7/30 | انتشار: 1396/12/2
دریافت: 1392/7/29 | پذیرش: 1396/7/30 | انتشار: 1396/12/2
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
