نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

بسترهای کاشت می­توانند بر کیفیت و عمر پس از برداشت میوه توت­فرنگی اثر بگذارند. در پژوهش حاضر، اثر هفت نوع بستر کاشت شامل بستر پایه (ترکیب 50% کوکوپیت و 50% پرلیت) و بستر غنی­ شده با 10، 20 و 40 درصد کود آلی ورمی­کمپوست و 10، 20 و 40 درصد کود دامی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار روی کیفیت و ماندگاری پس از برداشت میوه توت­فرنگی رقم کاماروسا بررسی گردید. میوه­های توت­فرنگی، در مرحله رسیدن تجاری، به‌مدت 5 دقیقه در محلول 1 میلی­مولار پوتریسین غوطه­ور شدند. سپس، سطح میوه­ها در هوای معمولی اتاق خشک شد و در ظروف پلاستیکی به یخچال با دمای 4 درجه سلسیوس منتقل شدند. بعد از 15 روز، میزان مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته کل (TA)، نسبت TSS/TA، سفتی بافت میوه و درصد کاهش وزن میوه­ها اندازه­گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بستر­های کاشت بر سفتی بافت میوه، TA، TSS، نسبت TSS/TA و درصد کاهش وزن اثر معنی­داری داشتند. کمترین کاهش وزن مربوط به تیمار 10٪ کود دامی (2/16%) و بیشترین کاهش وزن (36%) در بستر شاهد مشاهده شد. بیشترین مواد جامد محلول میوه (13/19%) در بستر کشت حاوی 40% ورمی­کمپوست مشاهده گردید. به‌دلیل عاری بودن بستر­های کاشت بدون خاک از عوامل بیماری­زا، هیچ میوه توت­فرنگی پیش و پس از برداشت پوسیده نشد. بنابراین، با استفاده از کود­های آلی در بستر­های کاشت، نه تنها نیازی به استفاده از سموم شیمیایی نیست، بلکه می­توان عمر پس از برداشت میوه­های توت­فرنگی را هم افزایش داد.