در سرو نقره‌ای یا سرو سیمین (Cupressus arizonica) ریشه‌زایی قلمه‌ها به آسانی امکان‌پذیر نیست. بنابراین، به منظور بهینه‌سازی ریشه‌زایی قلمه‌های این گیاه، آزمایشی بهصورت چندعاملی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار و چهار قلمه در هر تکرار، انجام گرفت. در این تحقیق، چهار نوع قلمه 15 سانتی‌متری (انتهایی یا زیرانتهایی) از نصف فوقانی و یا تحتانی یک درخت 15 ساله تحت نام فوقانی انتهایی، فوقانی زیرانتهایی، تحتانی انتهایی و تحتانی زیرانتهایی گرفته شد و چهار نوع بستر ریشه‌زایی (پیت خالص، پیت+ پرلیت، خاکبرگ پوسیده و ماسه بادی) و چهار غلظت اکسین از نوع ایندول بوتیریک اسید (غلظت‌های 2000، 3000، 4000 و 5000 میلیگرم در لیتر) استفاده گردید. قلمه‌ها بعد از شش ماه برداشت شدند و درصد ریشه‌زایی، درصد کالوس‌زایی و طول و تعداد ریشه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارهای بهکار گرفته شده تأثیر معنی‌داری (01/0≥P) بر درصد ریشه‌زایی و کالوس‌زایی، طول ریشه و تعداد ریشه داشت. بیشتر قلمه‌ها در بستر کشت خاکبرگ پوسیده از بین رفتند. کمترین درصد ریشه‌زایی، طول ریشه و تعداد ریشه در قلمه تحتانی زیرانتهایی و سپس فوقانی زیرانتهایی، در بستر کشت ماسه بادی حاصل شد. بیشترین درصد ریشه‌زایی، طول ریشه و تعداد ریشه در قلمه تحتانی انتهایی، بستر ریشه‌زایی پیت+ پرلیت و هورمون اکسین با غلظت 3000 میلیگرم در لیتر مشاهده شد
دریافت: 1393/12/12 | پذیرش: 1393/12/12 | انتشار: 1393/12/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
