گل مریم مهمترین گل شاخه بریده معطر و دارای رتبه چهارم سطح زیر کشت و تولید در بین گل‌های شاخه بریده کشور می‌باشد. با توجه به کمبود منابع آب، محدودیت‌های خاک و با هدف مقایسه و امکان جایگزینی کشت خاکی گل مریم با کشت بدون خاک، آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار روی دو رقم گل مریم (محلاتی و دزفولی)، در دو سیستم تولیدی گلخانه‌ای با بستر خاک و بدون خاک، اجرا گردید. براساس نتایج تجزیه واریانس، ظرفیت فتوسنتزی [تعداد و سطح برگ، هدایت روزنه‌ای و مقادیر رنگیزه‌های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کل)]، ارتفاع ساقه گل‌دهنده، تعداد و قطر گلچه‌ها، جذب عناصر غذایی و عمر گلجایی گل مریم به‌طور معنی‌داری تحت تأثیر سیستم کشت قرار گرفتند. سیستم کشت بدون خاک به ترتیب منجر به افزایش 50 و 35 درصدی ارتفاع ساقه گل‌دهنده و عمر گلجایی به‌عنوان مهمترین شاخص‌های کیفیت گل شاخه بریده، در مقایسه با کشت خاکی، گردید. همچنین، میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و مقادیر جذب کلسیم و پتاسیم به‌طور معنی‌داری تحت تأثیر رقم قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس بیانگر تأثیر معنی‌دار برهمکنش رقم و سیستم کشت بر جذب کلسیم و تعداد برگ در بوته بود. براساس نتایج آزمایش، کشت بدون خاک با بهبود ظرفیت فتوسنتزی و افزایش جذب عناصر معدنی منجر به افزایش کیفیت و عمر گلجایی گل شاخه بریده مریم گردید و از قابلیت و پتانسیل زیادی برای جایگزینی با کشت خاکی گل مریم برخوردار می‌باشد.
دریافت: 1395/11/26 | پذیرش: 1395/11/26 | انتشار: 1395/11/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
