نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

هیدروژن پراکسید نقش مهمی در پاسخ گیاهان به تنش‌های محیطی دارد. این پژوهش به‌‌منظور بررسی اثر هیدروژن پراکسید در چهار سطح غلظت (0، 20، 40 و 80 میکرولیتر در لیتر) بر شاخص‌های کمّی و کیفی دو رقم گوجه‌فرنگی نیوتون و چری سانتلا (Newton and Cherry Santella) در کشت هیدروپونیک انجام گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که کاربرد هیدروژن پراکسید باعث افزایش شاخص‌های رویشی و ویژگی‌های فیزیولوژیک گیاه گوجه‌فرنگی از جمله تعداد برگ، وزن خشک برگ و ریشه، حجم ریشه، سفتی بافت میوه سری اول و pH آب میوه شد. هیدروژن پراکسید باعث افزایش 35 درصدی انبارداری میوه در رقم چری سانتلا نسبت به شاهد شد. حداکثر وزن میوه در رقم نیوتون و مربوط به تیمار 80 میکرولیتر بر لیتر هیدروژن پراکسید بود که نسبت به شاهد 58 درصد افزایش داشت. با توجه به اینکه بیش‌ترین تعداد برگ، وزن‌ خشک برگ و حجم ریشه در غلظت 80 میکرولیتر بر لیتر هیدروژن پراکسید مشاهده شد، و همچنین بیش‌ترین سفتی بافت میوه سری اول و انبارداری میوه در غلظت 40 میکرولیتر بر لیتر هیدروژن پراکسید بود، استفاده از این دو غلظت برای بهبود شاخص‌های رویشی و فیزیولوژیک گوجه‌فرنگی توصیه می‌شود.