نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

زردبرگی (کلروز) آهن یکی از مهم‌ترین مشکلات تغذیه‌ای درختان ‘به’ می‌باشد. ولی بین پایه‌های مختلف ‘به’ از نظر تحمل به کمبود آهن در خاک‌های آهکی اختلاف وجود دارد. در این راستا، تحمل پایه‌های بذری ‘به’، گلابی و زالزالک و پایه رویشی کوئینس آ به کمبود آهن در دو سطح آهن (3 و 50 میکرومولار)، در حضور یا عدم حضور 10 میلی‌مولار بی‌کربنات، در کشت بدون خاک مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، پایه‌های مختلف پاسخ‌های متفاوتی به تنش کمبود آهن داشتند. پایه‌های گلابی و زالزالک کمترین شدت زردبرگی را در بین پایه‌های مورد مطالعه در شرایط تنش کمبود آهن نشان دادند و دارای بیشترین ارتفاع، تعداد برگ و غلظت آهن برگ و ریشه بودند. فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز نیز در این پایه‌ها، در شرایط کمبود آهن، کمتر کاهش یافت. در حالی که در پایه بذری ‘به’، زردبرگی شدید همراه با کاهش فعالیت آنزیم‌های گایاکول پراکسیداز (19/74- درصد) و آسکوربات پراکسیداز (35/52- درصد) مشاهده شد. پایه کوئینس آ نسبت به پایه بذری ‘به’ تحمل بیشتری در برابر کمبود آهن نشان داد. نتایج همچنین نشان داد که حضور بی‌کربنات موجب ایجاد نشانه‌های کمبود آهن در گیاه، حتی با وجود غلظت کافی آهن در محیط کشت (50 میکرومولار) شد. در مجموع، نتایج بیانگر تحمل بیشتر پایه‌های گلابی و زالزالک به شرایط تنش کمبود آهن بود