نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

در سرو نقره‌ای یا سرو سیمین (Cupressus arizonica) ریشه‌زایی قلمه‌ها به آسانی امکان‌پذیر نیست. بنابراین، به منظور بهینه‌سازی ریشه‌زایی قلمه‌های این گیاه، آزمایشی به‏صورت چندعاملی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار و چهار قلمه در هر تکرار، انجام گرفت. در این تحقیق، چهار نوع قلمه 15 سانتی‌متری (انتهایی یا زیرانتهایی) از نصف فوقانی و یا تحتانی یک درخت 15 ساله تحت نام فوقانی انتهایی، فوقانی زیرانتهایی، تحتانی انتهایی و تحتانی زیرانتهایی گرفته شد و چهار نوع بستر ریشه‌زایی (پیت خالص، پیت+ پرلیت، خاک‏برگ پوسیده و ماسه بادی) و چهار غلظت اکسین از نوع ایندول بوتیریک اسید (غلظت‌های 2000، 3000، 4000 و 5000 میلی‏گرم در لیتر) استفاده گردید. قلمه‌ها بعد از شش ماه برداشت شدند و درصد ریشه‏زایی، درصد کالوس‌زایی و طول و تعداد ریشه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارهای به‏کار گرفته شده تأثیر معنی‌داری (01/0≥P) بر درصد ریشه‌زایی و کالوس‌زایی، طول ریشه و تعداد ریشه داشت. بیشتر قلمه‌ها در بستر کشت خاک‏برگ پوسیده از بین رفتند. کمترین درصد ریشه‏زایی، طول ریشه و تعداد ریشه در قلمه تحتانی زیرانتهایی و سپس فوقانی زیرانتهایی، در بستر کشت ماسه بادی حاصل شد. بیشترین درصد ریشه‏زایی، طول ریشه و تعداد ریشه در قلمه تحتانی انتهایی، بستر ریشه‏زایی پیت+ پرلیت و هورمون اکسین با غلظت 3000 میلی‏گرم در لیتر مشاهده شد